De 10-jarige Lucca werd in de zomer van 2022 vanuit zijn huis in Zaragoza, Spanje ontvoerd en onder voogdij van de sociale dienst in Aragón (IASS) geplaatst. Na 42 dagen is hij weer verenigd met zijn ouders. “Hij zei dat zijn hart door de sociale dienst was gebroken en dat zijn leven gestolen is”, vertelt zijn moeder. IASS dwong het gezin om binnen 48 uur terug te keren naar Nederland. Ze hebben alles achter moeten laten. Hun spullen zijn gestolen en het huis in Aragón Zaragoza is vernield. Aan de grens van hun landgoed was een groot windmolenpark gepland, waarvan twee hoogspanningsmasten op hun terrein zouden komen. De “institutionele ontvoering” is als drukmiddel gebruikt om zijn gezin weg te krijgen, stelt zijn vader.
Deel 3: Nadat Lucca onder voogdij van de Instituto Aragonés de Servicios Sociales (IASS) was geplaatst (zie deel 1 en 2) liepen de onderhandelingen met de sociale dienst in Zaragoza uiterst stroef. Ze mochten alleen met Lucca bellen, of hem onder begeleiding ontmoeten, als ze enkel Spaans met hem zouden spreken. Een tolk was er niet voorhanden. Linda legt uit waarom ze dat weigerden: “Lucca had al een trauma doordat hij ontvoerd was. Als hij ons zou zien zou hij denken dat we hem komen ophalen, wat niet het geval was. Als we dan niet in zijn moedertaal konden spreken, terwijl hij niet begreep wat er aan de hand was, zou dat een extra trauma zijn.” Als ze per ongeluk maar één zin in het Nederlands zouden zeggen, zou het contact onmiddellijk verbroken worden, had mediator Joanna Pachwicewicz hen verteld. Zij had in vergelijkbare gevallen bemiddeld, waarbij het kind van andere buitenlandse ouders ook ten onrechte onder voogdij van de IASS was gesteld.
Linda
“Ook nu nog heeft hij nog regelmatig spontane neusbloedingen”
Uiteindelijk heeft Lucca 42 dagen in het opvanghuis gezeten. Het ‘safehouse’ was echter allesbehalve veilig. Lucca ervoer het als een gevangenis. Hij moest voedsel eten waarvoor hij allergisch was en daarna zelf zijn braaksel opruimen. Ondanks zijn enkelblessure werd hij gedwongen lange wandelingen te maken. Hij werd gedwongen pcr-testen te ondergaan, waarbij de teststaaf zo diep in zijn neus werd gestopt dat hij een bloedneus kreeg. “Ook nu nog heeft hij nog regelmatig spontane neusbloedingen”, zegt zijn moeder Linda verontwaardigd. Daarnaast is hij seksueel misbruikt door een andere jongen in het tehuis, die daarna is overgeplaatst. Hij begreep niet waarom hij in het opvanghuis van de IASS was geplaatst. “Sociale werkers hadden gezegd dat hij blij moest zijn dat hij bij zijn ouders weg was”, vertelt Linda.
Linda
“Sociale werkers hadden gezegd dat hij blij moest zijn dat hij bij zijn ouders weg was”
Na onderhandelingen die een aantal weken duurden stelde de sociale dienst IASS van Zaragoza een overeenkomst op, waarmee Linda en Louis hun kind terug konden krijgen. “Het was een contract dat we onder dwang hebben getekend”, zegt Louis. “Er was geen tolk aanwezig. Ze spraken enkel Spaans en ook nog heel snel. Wij verstonden er niets van. Joanna begreep het wel. Het enige wat zij tegen ons zei: ‘teken maar, je hebt geen keuze, anders krijg je Lucca niet terug”.” Voorwaarde was dat het gezin binnen 48 uur uit Spanje zou vertrekken en Lucca op 24 augustus 2022 op een school in Nederland moest zitten (zie document deel 1).
Over de aanleiding om hen te dwingen het land te verlaten kunnen Linda en Louis alleen maar gissen. Er was een conflict met de schooldirecteur, waardoor ze hun zoon Lucca thuisonderwijs gaven. Misschien had het wurgcontract met IASS ook te maken met een gepland windmolenpark, waarvan twee hoogspanningsmasten op hun terrein zouden komen staan.
Foto 1 en 2: Windturbines in het landschap van Zaragoza. Foto 3 en 4: Promotiebrochure waarin zichtbaar is hoe windturbines het Spaanse landschap ingrijpend veranderen.
125 miljoen euro investering voor Paucili windmolenpark
Er was in de regio Zaragoza in februari 2022 een miljoenencontract getekend met de energiebedrijven Captial Energy en Endesa, om tien windmolenparken te bouwen. Het ging om een investering van meer dan 1100 miljoen euro. Het Paucili windmolenpark, met een investering van 125 miljoen euro, was pal naast en deels op het landgoed van Linda en Louis gepland. Er was een omzetprognose van 3,5 miljoen euro per jaar en het project zou de locale schatkist 330.000 euro per jaar opleveren.
De burgemeester van Maella, het dorpje waar het gezin van Lucca ingeschreven stond, was verantwoordelijk voor de marketing van het grootschalige project. “Die burgemeester, dat weet ik, heeft voor het project geld onder de tafel gekregen. Dat heeft de burgemeester van een ander dorpje tegen me gezegd”, zegt Louis. Zijn vrouw vult aan: “plotseling kreeg alles in het dorp een behoorlijke upgrade, het dorpsplein met een fontein werd vernieuwd, er kwam een squashbaan, de ruimte voor openluchtconcerten werd vernieuwd, er kwamen nieuwe voetbaltenues er kwam nieuwe bewegwijzering … het kon niet op.”
“Eén van de enorme windturbines zou op de grens van ons terrein, op 220 meter afstand van ons huis geplaatst worden” vertelt Louis. Twee pilaren van de hoogspanningsmast zouden op hun terrein komen staan en de kabels kwamen op 40 meter van het huis. “Dat is niet gezond”, denkt Louis. Er kwam een vertegenwoordiger van het energiebedrijf aan de deur met een gelikte brochure en contractvoorstel, zodat Linda en Louis toestemming voor de hoogspanningsleidingen konden geven. Ze boden een eenmalig bedrag van 3200 euro. “Ik zei tegen die vrouw, ga maar terug naar je baas en zeg hem dat ze een of twee nullen vergeten zijn.”
Louis: “Wij wisten al dat dit een groot project is, van grote bedrijven met veel macht. Hier draait het om geld.” Linda voegt toe: “We hebben een brief gestuurd en gewoon een voorstel gedaan; prima dat jullie dit van plan zijn, koop ons maar uit.” Op die manier konden ze naar een andere regio, of terug naar Nederland verhuizen, om een school te vinden die beter aansloot bij de specifieke behoefte van Lucca, die vanwege zijn dyslexie op de Spaanse dorpsschool niet mee kon komen. Dat liep echter allemaal anders, toen Lucca door sociale werkers, onder toeziend oog van de Spaanse politie en een aantal dorpsgenoten, op 12 juli 2022 uit hun huis werd meegenomen.
Op 22 augustus 2022 konden ze Lucca eindelijk ophalen. Onderweg naar Nederland kreeg de jongen te horen dat hij niet meer naar zijn huis in Spanje kon terugkeren. Nooit meer zijn dieren kon zien. “Het was heel moeilijk om hem te vertellen dat de sociale dienst heeft geëist dat we Spanje verlaten. Hij was in shock, huilde en was heel boos. Hij zei dat zijn was hart gebroken door de sociale dienst, dat zijn leven gestolen is”, vertelt zijn moeder.
Linda: “Bij aankomst in Nederland heeft de school na een twee uur durend gesprek geconcludeerd dat zij geen passend onderwijs aan Lucca konden leveren. Zij vonden dat hij eerst tijd nodig had voor herstel, voordat hij weer naar school kon gaan en adviseerden dat regulier onderwijs voor Lucca niet passend was, gezien zijn recente ontvoering en gebrek aan Nederlandse taalvaardigheid. De directrice en een intern begeleider adviseerden een internationale, online school, waar hij in het Spaans of Engels les kon krijgen.”
“Alles is vanuit Spanje klakkeloos als waarheid aangenomen, terwijl de stukken vol stonden met aannames en leugens.”
Linda
Dit advies volgden zijn ouders op en Lucca volgt nu onderwijs aan een internationale school in Nederland met een volledig geaccrediteerd Amerikaans onderwijssysteem. “Hij krijgt zes uur per week privéles in het Engels en volgt Spaanse lessen. Daarnaast helpt een oud-docent hem met het leren lezen en schrijven in het Nederlands. Hij spreekt heel goed Spaans,” zegt Linda trots. Lucca zit inmiddels weer lekker in zijn vel.
De Spaanse autoriteiten hadden in augustus 2022 ook contact opgenomen met de Nederlandse kinderbescherming, om een oogje in het zeil te houden of de jongen daadwerkelijk naar de afgesproken school zou gaan. Dat leverde een tijdelijke onder-toezicht-stelling (OTS) op. “Onterecht”, zeggen Lucca’s ouders, ”de OTS is na allerlei rechtszaken weer van de baan. De Raad van de Kinderbescherming heeft ons ruim twee jaar lastiggevallen. Alles is vanuit Spanje klakkeloos als waarheid aangenomen, terwijl de stukken vol stonden met aannames en leugens. Er was totaal geen begrip voor ons trauma”, verzucht Linda. Lucca’s ouders proberen nu via de juridische weg gerechtigheid te krijgen. “Maar er is geen advocaat te vinden die de zaak op zich wil nemen. We hebben er inmiddels al 23 gesproken.”
Linda
“Wij zijn nu vluchteling in eigen land en het systeem kan niets met ons”
“We zijn zoveel kwijt geraakt”, zegt Linda die PTSS (post-traumatische stress syndroom) heeft opgelopen. “Ons huis, ons werk, vrienden, dieren, sociaal leven, ons pensioen. Wij zijn nu vluchteling in eigen land en het systeem kan niets met ons. Ondertussen is er in ons huis in Spanje zeven keer ingebroken. Alle kostbare spullen zijn gestolen. Ze hebben alles gesloopt. Het is niet meer verkoopbaar op dit moment. Ik schat dat we 3,5 ton schade hebben.”
Het gezin woont nu in een Nederlands vakantiepark. Met Lucca gaat het weer goed, “ondanks dat hij nooit van zijn huis en huisdieren in Spanje afscheid heeft kunnen nemen”, zegt zijn moeder. De dieren zijn inmiddels weg, een aantal dieren zijn na hun vertrek gedood. De bouw van het windmolenpark transformeert inmiddels de regio. Ondanks lokale protestgroepen, is er ook veel steun voor de plannen, omdat met de opbrengst veel vernieuwing in de streek plaatsvindt. Of de hoogspanningsmast inmiddels op hun terrein is geplaatst weten ze niet.
Financiële prikkels spelen grote rol bij voogdijmaatregelen
“Het ging nooit om de jongen”, herhaalt zijn vader, “het ging om geld.” Volgens de Spaanse journaliste Leonor Pérez-Durand, die ook betrokken was bij de zaak van Lucca en het werk van Pachwicewicz, gaat er veel geld schuil bij kinderbeschermingsinstanties in Spanje en Europa. Op de website van stichting PorAymara staat: “Achter het kinder- en jeugdbeschermingssysteem in Spanje en Europa gaat veel geld schuil; voor elk kind dat onder voogdij van de overheid staat, ontvangt deze tussen de 3.000 en 9.000 euro per maand voor de verzorging en het onderhoud van elke minderjarige, het bedrag varieert afhankelijk van de behoeften van elke voogd.” Voor sociale diensten is er daarmee ook een financiële prikkel om de zwaarste maatregel in te zetten en de voogdij over te nemen, terwijl dat in veel gevallen niet in het belang van het kind is.
“Achter het kinder- en jeugdbeschermingssysteem in Spanje en Europa gaat veel geld schuil; voor elk kind dat onder voogdij van de overheid staat, ontvangt deze tussen de 3.000 en 9.000 euro per maand.”
Stichting PorAymara
Pérez-Durand meldt op haar website dat het om veel kinderen gaat. “In iets minder dan twee maanden tijd heeft teleoLeo.com verschillende gevallen gemeld, waarin de sociale diensten meer dan 90 kinderen als “verwaarloosd” hebben verklaard, zaken die behandeld moeten worden onder internationaal privaat familierecht.” Bemiddelaar Joanna Pachwicewicz stelt dat “elke voogdijzaak over een buitenlands kind dat in strijd is met artikel 6 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens (EVRM), nietig moet worden verklaard”. Lucca’s ouders hebben de zaak voorgelegd aan het Europese Hof van de Rechten van de Mens en zijn ook in Nederland verwikkeld in een rechtszaak, die voortkomt uit de gedwongen verhuizing.
Medewerkers kinderbescherming in Zaragoza vervolgd voor mishandeling jongeren
Twee jaar nadat ‘Instituto Aragonés de Servicios Sociales’ (IASS) de 10-jarige Lucca weer verenigde met zijn ouders nadat zijn ouders een wurgcontract hebben moeten tekenen, raakte de Ateca dependance van het IASS in Zaragoza in opspraak, nadat vijf sociale werkers waren gearresteerd voor “het verwonden, mishandelen en martelen van verschillende jongeren” die onder hun voogdij waren geplaatst.
Ella Ster | ellaster.nl
Ontdek meer van Ellaster
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
