Een leger van onwetende schrijvers staat op, maar wie beschermt de kinderen?

Op 11 februari 2023 staat er een paginagrote steunbetuiging voor Pim Lammers, ondertekend door 2000 auteurs in verschillende grote dagbladen, waaronder Trouw, Volkskrant, Parool, NRC, Telegraaf en AD. De kosten daarvan zijn in het weekend gauw rond de €30.000 per pagina. Door Frankema van Stichting Vaccinvrij werd door haar uitgeverij benaderd om ook haar steun te betuigen. Het maakte haar woedend. “Wie beschermt de kinderen?”, vroeg zij zich af. Ze schreef een uitgebreid betoog over de aanval op onze kinderen en het verdeel en heers-spel om critici steeds weer in een kwaad daglicht te stellen.

Samenvatting van het artikel op stichtingvaccinvrij.nl, geschreven door Door Frankema

EEN PROVOCERENDE KEUZE WAAR OUDERS TERECHT OVER VALLEN

Er is veel ophef ontstaan rondom de rol van auteur Pim Lammers in de kinderboeken week. Even voor de duidelijkheid: iedere auteur in Nederland mag schrijven wat hij wil. Dat is NIET het probleem. Het punt waar ouders over vallen is dat ze niet willen dat wat Lammers schrijft in de buurt van hun kleine kinderen komt.

Deze tweet was voor velen de eerste kennismaking met deze auteur.

“De ouders roepen. De hand laat even los om te klappen, maar blijft niet lang weg. Hij landt precies op de grens tussen huid en broekje. Jasper zakt iets onderuit. De hand doet wat hij wil en belandt in het midden van de warme stof van Jaspers sportbroekje. Als er nu wordt gescoord zal hij het voelen.

De trainer schrikt niet, trekt zijn hand ook niet terug, maar maakt van de zachte kneep een ritmisch bewegingen. Een warm gevoel trekt kruipend door Jaspers lichaam.

Een tweede vinger verschijnt verkennend onder de onderbroekrand. De vingers strelen de huid onder de stof. Langzaam voelen ze aan de paar haartjes op Jaspers onderbuik.”¹
Pim Lammers

Jasper is een D-pupil, dus niet ouder dan 12 jaar. Ook als u geen kinderen heeft, denkt u even mee?

Hoeveel ouders zouden het leuk vinden als hun 12-jarige, of nog jongere kind seksueel benaderd zou worden door een volwassene?
Hoeveel ouders zouden willen dat de aandacht van hun kinderen van lagere schoolleeftijd zou worden gevestigd op een auteur die schrijft over pedofilie, wat – niet zonder reden – bij de wet verboden is?
Hoeveel ouders zou een auteur kiezen die vol podium krijgt in de Kinderboekenweek, en die ook een website heeft waar op de homepagina twee knoppen staan: ‘kinderen’ en ‘volwassenen’, en waar de kinderen bij de volwassenenknop gelijk terecht komen bij informatie over darkrooms, poppers, en sterk seksueel getinte teksten?

We hebben honderden goede auteurs in Nederland die prachtige kinderboeken schrijven. Waarom valt de keuze op Pim Lammers? Is het niet volkomen logisch dat er veel ouders zijn die zich hierover zorgen maken? Niet elke ouder drukt zich even genuanceerd uit, maar dat ze zich zorgen maken vind ik begrijpelijk.

De doodsbedreiging die Lammers gehad zou hebben, is onvindbaar tussen alle berichten en commentaren. Dat neemt niet weg dat er een doodsbedreiging geweest kan zijn, maar zonder context, en zonder dat iemand die heeft gezien, moeten we ook niet uitsluiten dat dit niet veel om het lijf had. Het aantal mailtjes dat ik in de loop der jaren heb gehad van mensen, en zelfs van journalisten, die vonden dat ik uit de weg moest worden geruimd of op een andere manier naar het hiernamaals geholpen moest worden, kan ik niet op één hand tellen. Ik heb behoefte aan wat meer informatie: stond er iemand met een mes voor zijn neus? Of was het gewoon een botte uitspraak van een boze ouder. De media vinden het kennelijk niet nodig om dit uit te zoeken, ze hebben hun positie meteen ingenomen.

HET ONDERWERP WORDT VERANDERD

De media nemen stelling vóór Lammers. En het is bizar, maar er wordt met geen woord meer gerept over onze kinderen of de bezorgdheid van ouders. De NOS doet er een schepje bovenop, maakt de ouders tot het probleem, en legt de nadruk op de bedreiging van de hele beroepsgroep. Door deze ene situatie loopt elke schrijver gevaar – het thema is vrijheid van meningsuiting voor schrijvers geworden, in plaats van veiligheid van kinderen. Zelfs Mark Rutte bemoeit zich ermee en tweet dat in ons land vrijheid van meningsuiting een groot goed is.²

Dat laatste is bijna komisch, ware het niet zo ernstig. Hoe zit het met alle artsen, die de afgelopen drie jaar de mond zijn gesnoerd omdat zij werkzame behandelingen hadden tegen Covid? En met de wetenschappers, de data-analisten, de advocaten en helaas ook de slachtoffers van vaccinatieschade die systematisch worden geweerd uit de media? Vrijheid van meningsuiting WAS een groot goed in Nederland. Het is voorbij. Er is nu een narratief, een verhaallijn, er is ‘de juiste informatie’ – en wat daarvan afwijkt is ‘extreemrechts’ en krijgt per definitie geen platform in de media of wordt door het slijk gehaald.

Laten we even een reality-check doen. Het probleem van censuur, propaganda en misleiding in de media is zo groot dat er mediakanalen zijn ontstaan zoals BLCKBX die met donaties, in plaats van belastinggeld, het nieuws op een gebalanceerde manier brengen. Er is een leegloop bij de reguliere media, want de mensen voelen dat ze elke keer maar de halve waarheid te horen krijgen. Dat het bereik van bijvoorbeeld Ongehoord Nederland groter is dan van de NOS zou boekdelen moeten spreken.

Voor de mensen die het nog niet hebben gezien; in de onderstaande video legt Romy Quint bij BLCKBX uit dat iedereen alles moet kunnen schrijven, maar dat er ook een plaats moet zijn voor de gegronde zorg van ouders.³

Trouw hakt er gelijk op in. De volgende dag publiceert zij een artikel getiteld: ‘Waarom complotmoeders extreemrechtse haat over Pim Lammers groot maakten’.⁴ Huh? Ik zei het u al. Het is bizar.

In een artikel wat het NERGENS heeft over de veiligheid van onze kinderen, noch over de onhandige keuze van de organisator van de Kinderboekenweek, wordt iedereen die kritisch is over de keuze van Pim Lammers met de grond gelijkgemaakt. Moeders die zorgen uiten zijn “complotmoeders met extreemrechtse haat”. Je moet er maar opkomen.

PIM LAMMERS IS HET (ENIGE) SLACHTOFFER?

Even een zijpaadje: er zijn meerdere docenten van universiteiten die te maken hebben gehad met doodsbedreigingen. De meest recente is Laurens Buijs. Hij schreef een artikel in het universiteitsblad van de UvA over de WOKE-cultuur die academische vrijheid bedreigt bij sociale wetenschappen. Niet alleen de ouders hebben er last van, ook op universiteiten is er een geaccepteerde (wetenschappelijke) mening. Voor degenen die hier vragen bij stellen of kritiek op hebben is het risico groot om in de problemen te komen, zoals je universitaire diploma in gevaar brengen of je baan als docent op een universiteit vaarwel kunnen zeggen.

Het verhaal van Laurens Buijs is een koude douche in vergelijking met het warme bad waarop Pim Lammers kan rekenen in de media. En zeer de moeite waard om te bekijken.⁵

Woke culture threatens academic freedom – Laurens Buijs

Wat is het verschil tussen de doodsbedreiging van Laurens Buijs en die van Pim Lammers? Het moet ons niet verbazen dat eenzijdige berichtgeving leidt tot het verminderen van het vertrouwen in de media. Ook voormalig NOS-directeur heeft er genoeg van en schrijft een open brief naar zijn oud-collega’s.

“Voormalig NOS-directeur, Bauke Geersing, is helemaal klaar met de vooringenomenheid van het NOS Journaal. In een open brief aan de hoofdredacteur Giselle van Cann roept hij met klem op de eenzijdige berichtgeving zo snel mogelijk te staken en de eigen journalistieke code van de NPO eindelijk eens na te gaan leven.”
Opinez⁶

DE BOEKENKOEPEL

De rol van de media in het misleiden van de mensheid is diep en diep triest, en in dit geval gooit de stichting die ons aan het lezen moet brengen, zo mogelijk nog meer olie op het vuur.

“Boekenkoepel CPNB laat weten ‘met grote verontwaardiging en ontzetting’ te hebben kennisgenomen van de bedreigingen. De organisatie zegt het ‘verschrikkelijk’ te vinden ‘dat een auteur aangevallen wordt’. “De literaire vrijheid staat hier onder extreme en voor de CPNB onacceptabele druk. We moeten in de nabije toekomst met elkaar het gesprek aangaan over de veiligheid van auteurs.”
RTL-nieuws⁷

Alle auteurs worden plotseling over één kam geschoren met één auteur die seksueel prikkelende teksten schrijft over pedofiele contacten – en dus niet zo’n geschikte keuze is voor het gedicht van de Kinderboekenweek. Tjonge jonge, is dat nou zo ingewikkeld? Er is niets aan de hand met de “veiligheid” van auteurs, maar wel met die van onze kinderen. Daarover zo meer. En er is iets anders gaande. Het spelletje heet verdeel en heers.

DE INSTINKER

Op 8-2’23 krijg ik een mailtje van mijn uitgever met de vraag of ik mee wil doen aan een steunbetuiging voor Pim Lammers. Dit is de summiere tekst:

“Afgelopen zaterdag heeft auteur Pim Lammers moeten besluiten zich terug te trekken als schrijver van het gedicht voor de Kinderboekenweek 2023. Hij werd en wordt ernstig bedreigd. Dit vinden wij verschrikkelijk.

De aanvallen volgden op een kort verhaal dat Lammers in 2015 voor volwassenen schreef. Doodsbedreigingen aan het adres van schrijvers zijn onaanvaardbaar, ongeacht hoe je hun werk interpreteert of wat je ervan vindt.

Wij vinden het niet acceptabel dat schrijvers in hun veiligheid en vrijheid worden bedreigd.”

Artikel(en) en het boek van Lammers die “te ver gaan” zijn plotseling van het internet verdwenen, en burgers worden tegen elkaar opgezet voor een probleem dat niet bestaat. Schrijvers lopen weinig risico, maar kinderen wel degelijk. Maar kritische ouders worden zwart gemaakt en schrijvers getriggerd om zich te beschermen tegen “complotmoeders met extreemrechtse haat”.

Ik heb een paar vragen voor de schrijvers die hun handtekening hebben gezet onder de steunbetuiging voor Pim Lammers:

Hebben zij de doodsbedreiging gelezen?
Hebben zij het werk van Pim Lammers gelezen? Met name natuurlijk het werk waar ouders over vallen?
Hebben zij de website van Pim Lammers gezien?
Weten zij iets van het voorkomen van pedofilie in Nederland? In welke mate het voorkomt en toeneemt op sportscholen, kinderdagverblijven en het lagere schoolonderwijs?
Weten zij in welke mate transgender-operaties voorkomen? Hoe ingrijpend dit is? Beseffen ze dat een boek als ‘Het lammetje dat een varken is’ van Pim Lammers misschien niet zo onschuldig is als het lijkt?

Er was totaal geen informatie in de brief die de auteurs kregen. Helemaal niets. En de media doen niets anders dan stemmingmakerij. Maar we hebben een ECHT probleem. Hoe zorgen we ervoor dat kinderen niet de dupe worden van indoctrinatie, wanbeleid en andere gevaren?

WIE BESCHERMT ONZE KINDEREN?

Wie beschermt onze kinderen tegen de corona-maatregelen, vaccinatieschade, onterechte uithuisplaatsingen, pedofielen, Satanisch Ritueel Misbruik of de kinderporno-industrie?
Wie beschermt onze kinderen tegen verwarring over hun geslacht? Een onderwerp waar Pim Lammers een boek over schreef om het bespreekbaar te maken voor kleuters?

De angsten van ouders zijn reëel. Niet alleen volwassenen hebben het zwaar gehad de afgelopen jaren, onze kinderen evengoed. En wat er nu gebeurt is niet OK. Ik hoop dat dit artikel veel schrijvers bereikt en hen aan het denken zal zetten. “Er is sprake van een pandemie van oppervlakkigheid”, zegt Romy Quint. “De mensen lezen wat er in de krant staat en doen zelf geen onderzoek”.

Als er bijna twee ton wordt besteed aan het gekrenkte ego van één schrijver, en een niet bestaand probleem voor andere schrijvers, is de vraag natuurlijk wie daarachter zit. Maar dat terzijde. Is er ook iets dat we kunnen doen?

HET PATROON VAN “VERDEEL EN HEERS”

Ten slotte het volgende: Door het schrijven van dit artikel is me duidelijk geworden dat het misschien helemaal niet over Pim Lammers gaat, maar over een patroon. Een verdeel en heers-strategie. Ik leg u de volgende stappen van deze aanpak ter ondersteuning voor wanbeleid voor ter overweging:

Er wordt een besluit genomen of keuze gemaakt die ZO absurd is, dat mensen met kennis van zaken, of de betreffende bevolkingsgroep er wel over MOET vallen.
De media doen niet aan hoor en wederhoor, en elke goed onderbouwde mening van wetenschappers en experts die het niet eens is met het beleid, van slachtoffers of gewoon goed geïnformeerde burgers krijgt geen podium en ze worden zwart gemaakt.
De media doen geen onderzoek, maar nemen stelling in – hun berichtgeving is eenzijdig en daarmee misleiden zij de bevolking.
Er ontstaan twee groepen: een groep die door eigen onderzoek, buiten de reguliere media om , door al bestaande kennis of door eigen ervaring goed is geïnformeerd. En de veelal gemakzuchtige groep die alleen het acht uur journaal volgt, veelal de helft van het verhaal mist en is opgehitst tegen de kritische groep.
De lachende derde is de (schaduw)politiek. Zij kunnen hun wanbeleid doorvoeren met de steun van de grotendeels bevooroordeelde en onwetende massa, die zich bovendien keert tegen de tot complotdenkers geframde (ervarings)deskundigen. Het spelletje heet verdeel en heers. Mensen die kritiek hebben op het beleid worden geframed en gecensureerd, met andere woorden ‘uitgeschakeld’ en kunnen niet deelnemen aan het proces van meningsvorming wat de basis is van een democratie. De overheid kan wanbeleid er doorheen drukken omdat ze nog altijd kan rekenen op de steun van de mensen die genoegen nemen met de halve waarheid.

Het resultaat is verontrustend: als kritiek niet mogelijk is, dan is er ook geen democratie mogelijk. De deur staat open voor een totalitaire samenleving, met medewerking van de massa die bovendien de mogelijkheid aangereikt krijgt om de schuld voor toenemende ellende te kunnen geven aan de critici, terwijl die hen er juist voor trachten te behoeden.

Door Frankema

Wie is hier het échte slachtoffer?

De enorme ophef over de kritiek en vermeende bedreigingen aan het adres van Pim Lammers is, zoals Door Frankema terecht opmerkt, niet toevallig. We moeten het ook zien in de context van alle censuur, framing, canceling en bedreigingen waar andere schrijvers, journalisten en activisten mee te maken hebben. Het is inderdaad een spel van verdeel en heers, maar dan de variant waarbij de ouders die opkomen voor de kinderen het stempel ‘gevaarlijk’ krijgen door hen te framen als “complotmoeders extreemrechtse haat”. Waar degene die pedofilie of geslachtsverandering willen normaliseren het slachtoffer zijn. Daarom wordt de vermeende doodsbedreiging opgeblazen, om hiermee te ‘bewijzen’ hoe gevaarlijk mensen zijn die opkomen voor de kinderen, die zich uitspreken tegen pedofilie, die wijzen op de gevaren van georganiseerd seksueel en ritueel misbruik.

Laten we niet vallen voor deze verraderlijke omkering. De groep die hier namelijk een belang bij heeft is dezelfde kliek die zelf tot de nek in de drek van pedonetwerken zitten. Zij hebben een belang om perversiteiten te verdedigen, te beschermen en de critici — in dit geval iedereen die voor kinderen opkomt — verdacht te maken. De schrijvers en BN’ers die zich hebben laten verleiden om het voor die zielige schrijver van pedofiele en perverse schrijfsels op te nemen, zouden zich beter achter de oren krabben welk gedachtegoed en praktijk ze verdedigen.

De echte slachtoffer zijn de kinderen. Duik maar in het dossier georganiseerd misbruik, satanisch ritueel misbruik, onterechte uithuisplaatsingen, seksslavernij, kinderbordelen, et cetera om erachter te komen wie er echt moet vrezen voor zijn of haar leven. Elke overlevende, getuige of klokkenluider van deze praktijken loopt gevaar. Het ‘rechtssysteem’ biedt geen of nauwelijks bescherming, zeker niet als er hooggeplaatste figuren bij betrokken zijn. Wie beschermt de kinderen? Dat is de enige vraag die hier van belang is.

Ella Ster

Bronnen:

> Volg Ella Ster op Telegram: t.me/ella_ster of Twitter: @ellasterNL

Steun ella met petje af

Gerelateerd

Ontdek meer van Ellaster

Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.