De Bodegraven-zaak staat bol van bizarre details. Claims van satanisch ritueel misbruik die té bizar voor woorden zijn. De eigenaardige sterfgevallen en vele zelfmoorden. De merkwaardige houding van de burgemeester en justitie. De buitenissige wijze van actievoeren door Joost Knevel, Wouter R. en Hans de M. die op 10 en 16 juni 2022 terecht stonden. In de afgelopen weken kwam (wederom) een aantal opmerkelijke details naar voren.
> Joost Knevel, Wouter R. en Hans de M. stonden op 10 en 16 juni voor de rechter om zich te verantwoorden voor hun uitlatingen in de ‘Bodegraven-zaak’ rond satanisch ritueel misbruik (SRM). Lees hier een verslag van de eerste zittingsdag.
1. Stapeling van straffen | Op de eerste zittingsdag op 10 juni 2022 toont het OM beelden van het filmpje waarin verschillende bewindslieden worden getoond met een strop rond hun nek. Het filmpje was gemaakt door H., die hiervoor in een aparte strafzaak is veroordeeld en twee weken gevangenisstraf kreeg. Volgens de officier van Justitie maakt deze zaak “onderdeel uit van dit strafdossier”. Joost had de video zelf niet bekeken, verklaarde hij in de rechtbank, maar had het samen met een bulk verjaardagsberichten “per ongeluk” op het Telegram-kanaal Bataafse Nieuws geplaatst. De rechter vindt dit “moeilijk te geloven”. De strafmaat voor de maker van dit filmpje staat hoe dan ook in schril contrast met het lange voorarrest en strafeis voor het trio dat nu terecht staat.
RECTIFICATIE: In het artikel stond aanvankelijk fout vermeld dat Wouter R. sinds december 2021 vastzit, maar hij is al op 3 juni 2021 gearresteerd, waarna hij veroordeeld is tot negen maanden cel, wegens opruiing tegen Jaap van Dissel en bedreiging van de advocaat van de gemeente Bodegraven-Reeuwijk. De zaak waarvoor Wouter nu terecht staat hebben betrekking op dezelfde zaak en zou betekenen dat hij twee maal wordt veroordeeld wegens opruiing en bedreiging van Van Dissel, voor feiten die vóór zijn arrestatie zijn gepleegd.
Wouter zit al sinds juni 2021 vast. Joost, op 16 juni 2022, al 322 dagen.* De officier van Justitie eist voor Wouter 24 maanden, waarvan 12 voorwaardelijk en het is onzeker of hij direct vrijkomt. Zijn advocaat spreekt van “klassenjustitie” en “dat het OM deze uitlatingen als bedreigingen ziet, alleen omdat het Van Dissel betreft”. Tegen Joost is 592 dagen celstraf geëist, waarvan 270 dagen voorwaardelijk. Dit komt precies uit op 322 dagen voorarrest. Daarnaast eist het OM een geldboete, contactverbod, gebiedsverbod en een social media verbod. Voor Hans is een aanvullende taakstraf geëist. De verdediging vraagt zich af of deze “stapeling van straffen” wel kan.
2. Pragmatische toevalligheid | Mr. Peter Plasman, de advocaat van Joost vindt het “té toevallig dat de strafeis tot op de dag af overeenkomst met de gezeten straf.” Hij stelt dat het wel erg op pragmatisme lijkt, “om de lange vastzetting te rechtvaardigen”. Hij vindt dat er op de aanklacht van smaad en laster wel wat is af te dingen. “Voor Joost Knevel is de werkelijkheid dat er kinderen verkracht en vermoord zijn.” Hem vervolgen wegens laster kan volgens hem niet, omdat “hij overtuigd is van het misbruik”. (Bij laster verspreid men opzettelijke leugens die iemand kunnen beschadigen.) Hij pleit daarom voor vrijspraak.
3. Een beetje terrorisme | Joost is in Spanje gearresteerd en overgeleverd aan Nederland op basis van terrorisme-claims. Deze beschuldiging wordt in de rechtszaak wel genoemd, maar houdt vervolgens geen stand. Advocaat Plasman uit zijn kritiek: “Terrorisme is ernstig misdrijf. Het is niet ten laste gelegd, dus dan moet je het ook niet noemen. Om het zo te noemen, kan het niet verdedigd worden. De term is ‘binnengesmokkeld’.” Hij voegt toe: “Een ‘beetje terrorisme’ bestaat niet. Zo’n ernstig feit niet ten laste leggen maar wél noemen, kan niet.”
De officier van Justitie verwijst naar de NCTV (Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding en Veiligheid), die waarschuwde voor “een gevaarlijke extreme onderstroom in het coronaprotest”. Daarmee doelen ze ook op de verdachten. Toch gaat het OM hen niet vervolgen voor terrorisme, want “dat had de polarisatie nog verder versterkt”. De vraag is, wanneer de claim terrorisme niet gefundeerd is, was de uitlevering dan wel terecht?
4. Hervonden meisje blijkt 23 jaar te oud | Vier leeftijdsgenoten van Joost hebben onafhankelijk van elkaar hetzelfde meisje, dat zo’n veertig jaar geleden plotseling was verdwenen, op de schoolfoto aangewezen. Volgens Joost was het meisje dat jaar vermoord. Haar naam was Sandra en er was destijds verteld dat ze naar Australië was geëmigreerd. Men vond dat vreemd want ze had geen afscheidsfeestje gegeven. In het schoolboekje stond, in tegenstelling tot de andere kinderen, bij Sandra geen achternaam vermeld. Hij vermoedt dat ze Van Aalst heet.
Vlak voordat Joost naar het Pieter Baan Centrum zou gaan, had een wijkagente hem benaderd en verteld dat ze in de schoolgegevens van Sandra had willen kijken, maar werd tegengehouden. Vervolgens vertelde het Pieter Baan Centrum dat het meisje van toen nog leeft, dat stond in het politierapport. Maar deze Sandra van Aalst is 71 jaar oud en het verdwenen meisje zou rond de 48 jaar moeten zijn. Het verschil is dermate groot dat iedereen had moeten inzien dat het niet over dezelfde persoon gaat.
5. De “statistische anomalie” | Getuigen in de Bodegraven-zaak spreken over vele tientallen verdachte sterfgevallen van relatief jonge mensen, die meer over het misbruik zouden weten, of er zelf slachtoffer van waren. Nadat Joost in december 2019 zijn moeder had verteld over zijn herinneringen aan het misbruik, werd een klasgenoot drie dagen later dood gevonden. Hij was naast Joost nog de laatst in levende zijnde kroongetuige die bij de moord op het meisje aanwezig zou zijn geweest. Zijn vader overleed in de zomer van 2020 op verdachte wijze, zijn neef pleegde jaren daarvoor zelfmoord, maar ook dat sterfgeval is verdacht. (Lees een uitgebreider verslag in dit artikel)
“In 2021 vielen er nog vijf doden in deze zaak: jonge mannen uit Bodegraven die op de scholen hadden gezeten, waarvan Joost zei dat er misbruik had plaatsgevonden. Ten minste drie van die jonge mannen had Joost korte tijd eerder op het Red Pill Journal bij naam genoemd.” Dit staat in een brief van André van Delft, gericht aan de rechtbank. Hij is een vriend van Joost en heeft hem onderdak aangeboden als hij voorwaardelijk vrij komt. “Joost vertelde ook dat bij vijf families in Bodegraven, die bevriend waren met zijn huisarts, een zoon is gestorven.” (Zie de brieven hieronder die Van Delft aan de rechtbank stuurde.)
Wouter zegt hierover “het is een statistische anomalie” en “dat is bewijs”. Hij deed samen met Hans de M. en Micha K. onderzoek naar de zaak en de vele verdachte sterfgevallen. Daarbij trokken ze te snel conclusies. Over de vrouw van de huisarts — die op hetzelfde kerkhof lag als de overleden leeftijdsgenoten van Joost — concludeerden ze dat zij wellicht ook onder verdachte omstandigheden om het leven was gekomen. “Ze is aan kanker gestorven”, zei de rechter. “Beseft u wat dit met de familie doet?”
De rechtbank gaat niet verder in op de andere verdachte sterfgevallen. Zo noemde Joost tijdens de zitting op 16 juni 2022 “een huisarts die dood in zijn eigen kofferbak gevonden is. Het kan zijn dat het netwerk zo groot is, dat er heel veel mensen bij betrokken zijn” en vraagt waarom Justitie niets onderzoekt. “Justitie zou zelf eens onderzocht moeten worden.”
6. Joost wilde als 8-jarige niet meer leven | Wat je ook van het bizarre verhaal van Joost Knevel mag vinden: het is opmerkelijk dat tientallen jongeren die zouden hebben geweten van de moord en/of het misbruik, allemaal op jonge leeftijd zelfmoord pleegden, vermoord of verongelukt zijn. Tijdens de zitting werd ook duidelijk dat Joost op 8-jarige leeftijd een doodswens uitte. “Het is een aanwijzing dat er iets grondig mis was, en dat zijn verhaal over misbruik zou kloppen”, schreef André van Delft. Joost wees de rechter erop, dat ze dit markante detail tijdens de zitting vergat te melden.
7. “Het lijkt hier de Sovjet-Unie wel” | Het Pieter Baan Centrum heeft niet aan waarheidsvinding gedaan. Men ging er vanuit dat zijn verhaal onwaar was en omdat Joost bij zijn verhaal bleef, zou hij waanbeelden hebben. Tijdens de rechtszitting zou er ruimte zijn voor waarheidsvinding werd hem in het Pieter Baan Centrum verteld, maar tijdens de zitting ging men er vanuit dat het misbruik niet waar was, omdat het Pieter Baan Centrum het had afgedaan als waanideeën. Een cirkelredenering.
Het Pieter Baan Centrum vroeg Joost of hij zich achtervolgd voelde. Joost had een uitvoerig antwoord gegeven en zei dat een detectivebureau hem in Spanje had achtervolgd. Het was een feit, opgetekend in het politierapport. De psychiaters zien hierin het ‘bewijs’ dat hij paranoïde achtervolgingswanen heeft. “Dit is een handelswijze uit de donkerste jaren van de Sovjet-Unie”, schrijft André van Delft. Ook Mr. Vermeij, de advocaat van Wouter R. wijst op het gevaar om de conclusie van rapporten zoals die van het Pieter Baan Centrum als feitelijkheid te beschouwen: “Het PBC-rapport is psychologisering. Het lijkt de Sovjet-Unie wel. Heb je kritiek, dan is er iets mis met je”.
8. Slachtoffers moeten blijkbaar eigen zaak uit-rechercheren | Mr. Plasman, advocaat van Joost, vraagt hoe stellig gezegd kan worden dat het waanideeën zijn. “Er is geen onderzoek gedaan.” Hij vraagt zich af waar die ‘waanbeelden’ vandaan komen. “Dat dit echt gebeurd is, kan niet uitgesloten worden. Hoe en wie, dat moet uitgezocht worden. U moet ervan uitgaan dat het waar is wat hij zegt en daaruit heeft gehandeld.”
De officier van Justitie houdt vol dat “de verdachten geen aannemelijk bewijs op tafel hebben gelegd”. Joost: “Waarom kunnen wij wel 14 getuigen vinden en de recherche niet?” Hij had het OM gevraagd deze 14 getuigen te verhoren, hetgeen niet is gebeurd.“In het Argos-onderzoek is er eenzelfde naam. Het kan zijn dat mensen bedreigd worden, zoals de familie F. Vader en broer zijn raar overleden. Zijn zus snijdt zichzelf.”
Het OM blijft erbij dat de klacht bij het Hof (vanwege het niet rechercheren van de zaak – red.) ongegrond is verklaard. Advocaat Vermeij: “Was er maar onderzoek gedaan, dan had je dat kunnen zeggen.” Hij verwijt het OM dat ze zijn cliënt het zwijgen willen opleggen en verwijst naar de slechte reputatie die Nederland heeft op het gebied van kindermisbruik. “Genoeg reden om het misbruik niet af te doen als complotdenken.” Hij vraagt zich af of van iemand die zo’n aangifte doet, verwacht mag worden dat hij een “kant-en-klaar gerechercheerd onderzoek” kan aanbieden.
9. Gestelde voorwaarden zijn arbitrair | Het OM stuurt aan op een breed spreekverbod. De torenhoge strafmaat moet toekomstige getuigen van satanisch ritueel misbruik bij voorbaat de mond snoeren. De officier van Justitie eist dat de drie gedaagden de bedreigden (Van Dissel, de huisarts en schooldirectrice) niet meer mogen aanduiden als daders van misbruik. Verder moet men “wegblijven van digitale omgevingen waar complottheorieën over satanisch pedofiel kindermisbruik verkregen kunnen worden, ook niet via Telegram-groepen.”
De verdediging vraagt zich af hoe uitvoerbaar deze eis is. Advocaat Plasman maakt bezwaar tegen de omschrijving van het “wegblijven van omgevingen waar bepaald materiaal verkregen ‘kan’ worden.” Terecht, omdat lezers geen invloed hebben op wat er op bepaalde informatiekanalen wordt gedeeld en dit vooraf ook niet kunnen weten. “Dat betekent dat hij nietsvermoedend schuldig kan zijn ”, zegt Plasman.
10. Livestream stopt juist als Joost gaat spreken | De Bodegraven-zaak heeft voor veel opschudding en maatschappelijke onrust gezorgd. Alleen al om die reden is het onterecht en verdacht dat justitie de claims van Joost niet grondig heeft onderzocht. Tientallen getuigen (of meer) zijn niet gehoord. Het vermeende slachtoffer is niet gehoord. De twee nog in leven zijnde vermeende daders zijn niet onder ede verhoord. De politie komt met een aantoonbaar onjuiste verklaring omtrent ‘het verdwenen meisje’. De burgemeester liegt over het feit dat Joost geen contact met hem had opgenomen. In de Bodegraven-zaak schermt het OM met de bescherming van de rechtsstaat, maar Joost kan nergens zijn recht halen.
Justitie heeft ervoor gezorgd dat zijn pleidooi zowel tijdens de eerste als de tweede zitting niet hoorbaar was. De zitting op 16 juni was niet publiek omdat er een livestream zou zijn, maar precies op het moment dat Joost zou spreken werd de livestream verbroken, terwijl het een openbare zitting had moeten zijn. Juist de laakbaarheid van justitie is schadelijk voor de rechtsstaat.
Conclusie
Men stuurt aan op een breed en levenslang spreekverbod. Joost moet een ‘prosociale gedragsregulatie’ behandeling ondergaan. Dat zal erop neer komen dat hij zich niet meer over deze zaak mag uitlaten. Met een spreekverbod kan hij zich niet langer verweren en zelfs niet in een toekomstige rechtszaak getuigen. Deze vorm van monddood maken druist in tegen de mensenrechten. En stel dat het misbruik en de moorden wél echt hebben plaatsgevonden, dan krijgt hij geen behandeling voor zijn jeugdtrauma’s, want erkenning is een eerste vereiste.
Verder zal men deze zaak als voorbeeld gaan stellen hoe gevaarlijk complotdenkers zijn. Niet voor niets wordt het trio (of kwartet met Micha K. meegerekend) steevast als ‘complotdenkers’ in de media aangeduid. Niet voor niets wordt het in verband gebracht met kritiek op het coronabeleid, de Covid-vaccinaties en Q-anon. Het zal een precedent vormen voor wat er wel of niet gezegd of onderzocht mag worden. De media zouden hierbij een controlerende rol moeten hebben, maar juist zij laten het massaal afweten, op een paar onafhankelijke mediakanalen na.
> De uitspraak volgt op 30 juni om 13.00 uur.
- Het rechtbankverslag is terug te lezen op de Twitter-account van Djamila le Pair: @Djuggling, #RechtszaakJoostKnevel
- Videoverslag van aanloop naar en opening van de rechtszaak door JDTV
- Brief aan officier van Justitie en rechtbank van André van Delft, die hij schreef omdat zijn naam op grievende wijze tijdens de zitting werd genoemd en er volgens hem sprake was van “vooringenomen verhoor”.
Ontdek meer van Ellaster
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.