Voormalig advocate in jeugdzorgzaken zegt dat jeugdzorg vanwege “perverse financiële prikkels” kinderen onterecht uit huis plaatst. Ze spreekt van kinderhandel, op basis van “leugens en valse dossiers”. “Het is een miljardenindustrie.” Ouders staan machteloos en kinderen zijn de dupe.
Mr. dr. Henriëtte Nakad-Weststrate is vanaf 2022 geen advocaat meer. In een lange brief aan de Amsterdamse deken Henrichs verzoekt ze om — onder protest — van het tableau van de Orde van Advocaten geschrapt te worden. De Amsterdamse Raad van Discipline besloot begin 2021 dat Nakad voor onbepaalde tijd geen jeugdzorg-gerelateerde zaken meer mocht doen. Deze tuchtzaak volgde na anonieme klachten naar aanleiding van Nakad’s beschuldigingen dat de Nederlandse staat aan kinderhandel doet. [1] Ze stelt dat het jeugdzorgstelsel zich schuldig maakt aan misdaden tegen de menselijkheid, onvrijwillige medische experimenten, repressie, agressie, marteling, financiële uitbuiting en seksueel misbruik van kinderen. [2]
Schijnprocessen zonder enige rechtsbescherming
Nakad stond vanaf 2020 als advocate ouders bij die het slachtoffer werden van de jeugdzorgindustrie. Ze is vanaf 12 januari 2021 tuchtrechtelijk vervolgd vanwege haar kritiek op jeugdzorg. Ze werd beschuldigd van: “complot-denken, tunnelvisie en onvoldoende professionele distantie”. Op 19 maart 2021 deed Nakad aangifte bij het Landelijk Parket van misdrijven door de jeugdzorgketen. Op 4 oktober 2021 besloot het Hof van Discipline dat ze haar werk als advocate wel mocht voortzetten, maar voor een jaar onder toezicht zou worden gesteld.
Op 30 december 2021 schrijft ze in een reactie: “Van mij kan – en mag – niet worden verlangd dat ik als advocaat medeplichtig word aan misdrijven zoals mensenhandel, misdaden tegen de menselijkheid en geweld, door volgzaam en zwijgzaam op te treden in wat ik inmiddels heb geïdentificeerd als schijnprocessen, waar cliënten geen rechtsbescherming krijgen en gezinshereniging niet voorkomt (anders dan door geluk, toeval of willekeur in zeer zeldzame gevallen). Het is zeer ernstig dat het Hof van Discipline mij hieraan medeplichtig wil maken, door mijn zwijgzaamheid en volgzaamheid af te dwingen.” [3]
Maakt de Nederlandse staat zich schuldig aan kinderhandel?
Dat er al jaren allerlei misstanden zijn binnen jeugdzorg daar zijn velen het over eens. [4] Zelfs de deken beaamt dat er “ernstige klachten over het functioneren van Jeugdzorg” bestaan, onderbouwd door verschillende rapporten. [5] De vraag is echter of er sprake is van stelselmatige uitbuiting van kinderen die onder toezicht van jeugdzorg vallen, zoals Nakad beweert. Is er inderdaad sprake van kinderhandel?
Mensenhandel volgens de definitie van de Verenigde Naties
“Volgens de Verenigde Naties is mensenhandel (1) het werven, vervoeren, overbrengen, huisvesten of opnemen van mensen (2) door middel van geweld, fraude of bedrog, (3) met als doel hen voor winst uit te buiten.”
Wanneer deze 3 criteria (volgens de bovenstaande definitie van de VN) gelden zou er inderdaad sprake zijn van kinderhandel. We zullen in dit artikel uiteenzetten dat de stelling van Nakad op basis van deze criteria breed wordt gedragen door anderen, en overeenkomt met constateringen in diverse rapporten over jeugdzorg. [1]
1. Het (stelselmatig) werven, overbrengen of huisvesten: In Nederland worden jaarlijks en structureel 450.000 kinderen onder staatstoezicht gesteld en ruim 50.000 Nederlandse kinderen van hun ouders gescheiden. Duizenden jongeren worden in jeugdgevangenissen opgesloten. Deze aantallen zijn onthutsend op een totale bevolking van slechts 17,5 miljoen, waarvan in totaal 3,7 miljoen kinderen. Nakad: “De mijlpaal van 1 op 10 kinderen is al bereikt.” [3]
“Nederland is ‘kampioen’ uithuisplaatsen en opsluiten van kinderen. In Nederland zitten er rond de 420 kinderen op de 5 miljoen inwoners in een gesloten instelling. In Denemarken, een vergelijkbaar land, zijn dat er 5.”
Hélène van Beek, auteur van ‘Kinderen van de Staat – Jeugdzorg in ademnood’ (2020)
2. Door middel van geweld, fraude of bedrog: De uithuisplaatsing en onder toezicht stelling (OTS) gebeurt “vaak op basis van leugens en valse dossiers” (fraude en bedrog), stelt Nakad. Bovendien is er sprake van gijzeling, machtsmisbruik en traumatisering (vormen van geweld), die de problematiek van de kinderen en hun ouders verergeren en daarmee ‘bewijzen’ dat jeugdzorg en uithuisplaatsing noodzakelijk is. [2]
3. Met als doel hen voor winst uit te buiten: De jeugdzorgindustrie is een miljardenindustrie. Er zijn voor de instanties en pleegouders financiële prikkels om zoveel mogelijk kinderen in de pleegzorg onder te brengen. Ook is bij een schrikbarend groot deel, 3 op de 4 kinderen binnen de zorginstellingen of pleeggezinnen, sprake van geweld en of seksueel misbruik. [6, 7, 8]
Valselijke dossiers en geweld
Bij de Toeslagenaffaire zijn ouders valselijk beschuldigd van fraude. Volgens Nakad vinden dergelijke valselijke beschuldigingen ook plaats bij uithuisplaatsingen. Ze spreekt van “ondeugdelijke dossiers” waarbij volgens Nakad sprake is van “valse meldingen, ongefundeerde zorgen, misdiagnoses, giswerk, het problematiseren en medicaliseren van de kinderen”. [3] Alleen al in de Toeslagenaffaire zijn 1.115 kinderen uit huis geplaatst. Waarschijnlijk in de meeste gevallen onterecht. Het leven van deze gezinnen is verwoest. [9]
Over de wereld van jeugdzorg schrijft Nakad: “Het is een wereld waarin de eigen fouten en onrechtmatig handelen niet hersteld worden.” Net zoals we in de Toeslagenaffaire zien dat de gemaakte fouten en het onrechtmatig handelen niet worden hersteld. Bovendien is in die affaire geen van de verantwoordelijken vervolgd. Wellicht nog schrijnender is het feit dat de (vaak onterecht) uithuisgeplaatste kinderen nog steeds niet terugkeren naar hun ouders.
Werkdruk en knip- en plak werk
Dat zorgverleners hun fouten in rapportages vaak niet herstellen is ook de conclusie in diverse rapporten over jeugdzorg. Medewerkers van jeugdzorg moeten veel verschillende documenten invullen en rapportages opstellen. Door deze extra werkdruk “‘vervalt’ men vaak in knippen en plakken uit overige rapportages, inclusief die van de Raad”. [10] Staat er eenmaal een fout in het dossier, dan wordt deze zelden adequaat gecorrigeerd, waardoor een fout als feit wordt overgenomen. Bovendien zijn de rapporten een samenraapsel van feiten en meningen. Jeugdzorg hoeft niet aan waarheidsvinding te doen. Een vermoeden of aanname van misbruik of verwaarlozing kan voldoende zijn om kinderen uit huis te plaatsen en een contactverbod in te stellen. [6,10, 11, 12]
Uithuisplaatsing en een contactverbod zijn zeer ingrijpende maatregelen voor gezinnen. In enkele gevallen zal dit terecht zijn en is het van belang om het kind zo snel mogelijk uit een onveilige situatie te halen. Maar het enorme aantal uithuisplaatsingen doet vermoeden dat deze maatregel vaker niet dan wel terecht is. Nakad denkt dat dit vaker onterecht gebeurt: “Jeugdzorg is een wereld waarin kinderen op basis van ondeugdelijke dossiers bij hun ouders worden weggehaald.” Deze traumatische uithuisplaatsingen en “het opzettelijk verminderen en verhinderen van contact” leidt volgens Nakad “per definitie tot psychische beschadigingen bij kind en ouders.” [3] Nakad staat daarin niet alleen, ook Follow the Money die het dossier jeugdzorg uitpluisde kwam tot dezelfde conclusie dat “het kind de dupe is” door “rammelende rapporten”. [13] Ook andere rapporten zijn vernietigend over het functioneren van de jeugdzorgketen. [7, 8, 10, 11, 12]
Machtsmisbruik en repressiemiddelen
Wanneer kinderen onterecht uit huis gehaald worden, blijven ouders machteloos en rechteloos achter. Er is sprake van een enorme machtsongelijkheid. Nakad spreekt over een “angstcultuur”. Tegenspraak wordt niet geduld. “Door repressie en psychologische foltering worden kinderen en ouders gedwongen tot gehoorzaamheid, volgzaamheid en zwijgzaamheid.” Gehoorzaamheid wordt afgedwongen door “het opleggen van contactverboden, afname ouderlijk gezag, geldboetes en gevangenisstraf, of de dreiging met dergelijke strafmaatregelen”, aldus Nakad. [3] In onderstaande video zegt ze dat ouders zelfs door jeugdzorg bedreigd zijn, dat wanneer zij een openbare rechtszitting zouden bijwonen, dit tot extra sancties zoals een vergaand contactverbod zou leiden.
Nakad: “Pas in de loop van 2021 werd het mij duidelijk dat Jeugdzorg beschikt over een eigen landelijke geheime politie met medewerking van de Vereniging Nederlandse Gemeenten. Deze opereert naast de RIEC (Regionale Informatie- en Expertise Centra) en het LIEC (Landelijk Informatie- en Expertise Centrum), organisaties die kunnen worden ingezet tegen de eigen bevolking en waarop elke vorm van transparantie en controle ontbreekt.” [3] Het RIEC/LIEC is een organisatie met vergaande bevoegdheden zonder overheidscontrole, waarin de Trias Politica heimelijk samenwerkt. Jeroen Pols van Viruswaarheid zei dat hun doelstelling om een “weerbare overheid” te creëren, in de praktijk leidt tot “weerloze burgers” , omdat de overheid machtsmonopolie heeft. Hij noemt het “de schaduwoverheid”. [14-15]
“Zoals jeugdzorg nu functioneert noemt de rechterlijke macht zichzelf een ketenpartner van de jeugdzorgketen. Alle ketenpartners werken op dit moment samen om de kinderen juist in de keten te houden, want daar brengen ze het meeste geld op.”
Mr. dr. Henriëtte Nakad-Weststrate [20]
Wie profiteert van de uithuisplaatsingen?
Volgens Nakad is het beleid van jeugdzorginstellingen erop gericht om kinderen uit huis te plaatsen en niet gericht op het stabiliseren van de gezinssituatie om kinderen veilig thuis te laten keren. Zij stelt dat er een financieel motief is om juist geen snelle of passende oplossing voor hulpvragen binnen probleemgezinnen te vinden. “Met deze handel verdient men vooral geld naarmate de kinderen meer beschadigd raken c.q. er meer problemen kunnen worden gedetecteerd, gefabriceerd of verzonnen. Het is een miljardenindustrie.” [3]
Een miljardenindustrie
Sinds de decentralisatie van jeugdzorginstellingen in 2015 is er een toename: meer kinderen doen een beroep op jeugdzorg en het aantal aanbieders is explosief gegroeid. In Nederland zijn 1458 organisaties betrokken bij jeugdzorg. De totale omzet was in 2019 4,3 miljard euro, waarvan 3 miljard euro afkomstig is uit de Jeugdwet.
De zestig grootste aanbieders, met elk meer dan 8,8 miljoen euro omzet per jaar, haalden in 2019 een gezamenlijke omzet van bijna 2,6 miljard euro, waarvan 1,6 miljard via de Jeugdwet. Toch leiden veel organisaties in deze sector verliezen. “Op het eerste gezicht bevinden achttien grote jeugdzorgorganisaties zich in de gevarenzone: dat wil zeggen, ze stonden gemiddeld over vijf jaar in het rood.” [6]
Problematiseren van een kind levert pleegouders meer geld op
Wat levert een pleegkind op?
De pleegzorgvergoeding is een basisbedrag dat de overheid jaarlijks vaststelt. De hoogte hangt af van de leeftijd van het pleegkind. Deze basisbedragen variëren van €576 tot €734 per kind per maand. Heeft een kind extra zorg nodig vanwege additionele problematiek zoals adhd, autisme, of een psychische stoornis, dan kan er een extra toelage van maximaal €119 per maand uitgekeerd worden. Een kind van 18 jaar met een extra diagnose, levert pleegouders €853 per maand op. Er is dus een financiële prikkel om bij een kind additionele problematiek vast te stellen, zodat er extra geld naar pleegouders en instellingen (bedrijven) gaat.
Bij een uithuisplaatsing en onder toezicht stelling zijn er allerlei instanties die hiervan financieel ‘profiteren’. Dat is de jeugdzorginstantie, pleegzorginstantie plus alle zorgverleners (ketenpartners) die gemeentes contracteren en bij het dossier betrokken zijn. Ook de advocatuur krijgt flinke vergoedingen. Al deze vergoedingen worden grotendeels betaald uit overheidssubsidies, gemeentebudgetten en een deel komt uit het inkomen van de ouders van het kind dat uit huis geplaatst is, mits hun inkomen toereikend is. [17]
De Almelose advocaat Ibrahim Mercanoglu kwam er via een WOB-verzoek (Wet Openbaarheid van Bestuur) achter wat vier jaar jeugdhulp aan een gezin had gekost en schrok zich rot. De hulp aan één gezin had over een periode van vier jaar bijna 2,5 ton gekost. [18]
“Is het uit huis plaatsen van kinderen op basis van perverse financiële prikkels geen mensenhandel?”
mr. dr. Henriëtte Nakad-Weststrate
Veel jeugdzorginstellingen met inbegrip van pleegouders en gezinshuisouders, zijn in de Kamer van Koophandel geregistreerd als commerciële ondernemingen. Zij hebben ondernemershypotheken afgesloten of zijn andere bedrijfsmatige verplichtingen aangegaan, “waardoor zij zichzelf afhankelijk hebben gemaakt van de financiële exploitatie van de kinderen, en van wie velen een actieve en onmisbare rol spelen bij de valse dossiervorming”, schrijft Nakad in haar aangifte wegens Jeugdzorg-geweld. [19]
“Veel pleegouders beschikken niet over bijzondere gaven van goed ouderschap. Een flink aantal van hen zijn op z’n best gemiddeld, veel vaker middelmatig. Dat komt dus ook omdat ze een soort commerciële fabrieken runnen waarin soms wel 6 tot 8 kinderen, soms nog meer, moeten draaien.”
mr. dr. Henriëtte Nakad-Weststrate [20]
Uit cijfers blijkt dat meeste kinderen thuis veiliger zijn
Alleen wanneer er daadwerkelijk sprake is van huiselijk geweld of ernstige verwaarlozing, is het uit huis plaatsen van kinderen een legitieme reden. In de praktijk is vaak een vermoeden, een aanname of interpretatie voldoende om tot die verstrekkende maatregel over te gaan. Eenmaal uit huis geplaatst, keren kinderen zelden nog terug naar hun biologische ouders, ook als later blijkt dat deze hun een stabiele en veilige thuisbasis kunnen bieden.
Er worden allerlei drogredenen gebruikt, zoals ‘de kinderen hebben al zoveel meegemaakt’, of ‘ze zijn gehecht bij de pleegouders’. Nakad: “De wreedheid om te doen alsof Nederlandse kinderen na zes maanden of een jaar niet kunnen terugkeren naar hun echte ouders omdat het te moeilijk zou zijn om weer te wennen aan het leven met de biologische ouders, is onmenselijk en barbaars.” [2] Gezien de enorme aantallen uit huis geplaatste kinderen, die zelden thuis terugkeren, kan men concluderen dat het om structureel beleid gaat.
77% van kinderen binnen jeugdzorg heeft te maken met (seksueel) geweld
Op basis van de cijfers moeten we ons echter afvragen of deze uit huis geplaatste kinderen wel veiliger zijn. Commissie De Winter concludeert in haar rapport: “Driekwart van de kinderen die tussen 1945 en nu in de jeugdzorg hebben gezeten, heeft daar te maken gehad met fysiek, seksueel of psychisch geweld of is daar getuige van geweest.” [21, 22, 23] Nakad concludeert daaruit: “Het geweld dat zo wijdverbreid is, betekent dat er sprake is van systemisch geweld. De conclusie is onvermijdelijk (1) dat kinderen per definitie veiliger zijn thuis en (2) de risico’s voor een kind om onder de zorg van de Nederlandse Staat te worden gedwongen, onaanvaardbaar hoog zijn, in termen van onnodig (extra) fysiek en mentaal lijden en letsel.” [2]
Een deel van deze kinderen krijgt te maken met seksueel misbruik. “Uit het rapport van de Commissie Samson blijkt dat minderjarigen onder de (gedwongen) hoede van de jeugdbescherming tot vier keer meer seksueel misbruikt worden dan gemiddeld thuis.” [11] Om welk percentage het precies gaat blijft gissen. Het 144 pagina’s dikke rapport van de Commissie Samson, biedt geen concrete cijfers over de omvang van het seksueel misbruik binnen pleegzorg. [8] Ondanks het hoge aantal zaken van misbruik dat tijdens het onderzoek door de Commissie Samson aan het licht komt, concludeert men dat Jeugdzorg dit misbruik in slechts 2% van de gevallen opmerkt. [24]
Het vermoeden bestaat dat een substantiële groep kwetsbare kinderen binnen jeugdzorg (willens en wetens) ook seksueel uitgebuit wordt. Nakad deelt dit vermoeden in onderstaande video: “Het draagt bij aan de vele zorgen over de rechtsstaat in Nederland en het feit dat het hele kinderbeschermingssysteem wordt geïnfiltreerd door … mogelijke pedofielen, op het hoogste niveau van onze regering en ons parlement.” [25]
Het seksueel misbruik in de jeugdzorg is de ‘olifant in de kamer’, waar veel mensen liever niet over praten. Dominique Meijer van de Stichting Voor Ons, opgericht voor slachtoffers van geweld en seksueel misbruik zegt daarover: “Seksuele uitbuiting van kinderen met een jeugdzorg achtergrond is sowieso heel gevoelig, want dat is een ongekende beerput, met een waanzinnig netwerk van hele hooggeplaatsten en veel medische instituten die daarbij betrokken zijn.”
Klokkenluiders en critici worden monddood gemaakt
Openlijk kritiek op de rechtelijke macht of jeugdzorg mag niet, want dan kun je als advocate op non-actief en onder toezicht gesteld worden. Dat is hoe Nakad het ervaren heeft: “Zo ben ik door het Hof van Discipline onder toezicht gesteld voor de duur van een jaar. Mijn nieuwe ‘patroon’ heeft erop te letten dat ik in de toekomst niet meer te kritisch zal zijn tegenover jeugdzorg en de rechtspraak.” Ze acht dit in strijd met de vrijheid van meningsuiting.
“Het is in strijd met de beginselen van de rechtsstaat” en “noodzakelijk om een kritische beroepshouding te mogen hebben tegenover de instanties” in de jeugdzorg. Nakad ziet het in bescherming nemen van jeugdzorg vanuit de Trias Politica als bewijs van “het intentionele karakter van de misdrijven en de misdaden tegen de menselijkheid. Het resultaat is dat ik als advocaat feitelijk monddood word gemaakt, en dat andere advocaten nu nog meer terughoudend zullen zijn om het op te nemen tegen jeugdzorg.”
Het is een bekend patroon dat we ook zien bij de behandeling van andere klokkenluiders die misstanden of misdrijven gepleegd door de staat aankaarten. Men trekt alles uit de kast om mensen monddood te maken, met drogredenen (langdurig) op te sluiten en karaktermoord te plegen door hen in de media steevast als ‘complotdenker’ te labelen. Voor Nakad was de maat vol. Ze heeft zich, onder protest, laten schrappen van het tableau van de Orde van Advocaten. Ze gaat verder als mensenrechtenactiviste. Ze is een massaclaim aan het voorbereiden tegen de Nederlandse staat.
Meer informatie op de website: nakadlaw.nl
https://www.youtube.com/watch?v=ZKmQG81qNqk
Ella Ster* | bron: ellaster.nl
Artikelen door mij geschreven mogen alleen 1:1 elders gepubliceerd worden mits de auteur Ella Ster* duidelijk bovenaan of onderaan het artikel staat vermeld. Daarnaast moet er onderaan de vermelding staan: “Bron: www.ellaster.nl”
[button link=”https://petje.af/ellaster” text_color=”#ffffff” color=”#df007e”]Steun Ella Ster met Petje Af[/button]
Bronnen en voetnoten:
- Advocatie: Jeugdzorgadvocaat Nakad laat zich schrappen om burgerrechtenactivist te worden
- Brief van 12 april 2021, aangifte door Mr. dr. Henriëtte Nakad-Weststrate bij het Internationaal Strafhof
- Uit een brief van Mr. dr. Henriëtte Nakad-Weststrate aan deken te Amsterdam, 30 december 2021
In totaal krijgen 450.000 kinderen/jeugdigen (0-23 jaar) jaarlijks jeugdhulp. Een deel daarvan krijgt een OTS (ondertoezichtstelling) van de rechter die de ouders verplicht hulp van iemand anders te accepteren.- In dit artikel verwijst de term ‘jeugdzorg’ naar de hele keten van jeugdzorginstellingen die zich bezig (zegt te) houden met de bescherming en zorg van jeugd en niet specifiek of alleen Bureau Jeugdzorg.
- Problemen rond de Jeugdzorg
- Bron: Follow The Money | Dossier jeugdzorg
- Binnenlands bestuur: ‘Het einde van de perverse prikkels’
- Commissie Samson ‘seksueel misbruik van kinderen in pleegzorg’ en andere bronnen die seksueel misbruik melden.
- Uitsplitsing uithuisplaatsingen Toeslagenaffaire
- Rapport van De Kinderombudsman: ‘Is de zorg gegrond?’
- Rapport Jeugdzorg van Bureau Kreek
- Hélène van Beek, auteur van ‘Kinderen van de Staat – Jeugdzorg in ademnood’ (2020)
- Follow the Money ‘Rammelende rapporten Jeugdbescherming beschadigen ouders en kinderen’
- RIEC Jaarplan 2020
- Willem en Jeroen nemen de week door – WEF, RIEC en politiek
- Follow The Money, ‘Jeugdzorg in het rood – de onderzoeksverantwoording’
- Sterk Huis, pleegzorgvergoeding
- Almelose advocaat zocht uit wat vier jaar jeugdhulp aan een gezin kostte en schrok zich rot
- Aangifte bij Landelijk Parket wegens Jeugdzorg-geweld ingediend door Mr. dr. Henriëtte Nakad-Weststrate
- Video: Nakad in gesprek met NCTV (Non Compliance TV) over jeugdzorg en Toelagenaffaire
- Volgens Mr. dr. Henriëtte Nakad-Weststrate gaat het om 77% van de kinderen die binnen jeugdzorg te maken krijgen met geweld.
- Commissie de Winter
- NOS Onderzoekscommissie: veel geweld in de jeugdzorg, en het is nog steeds niet voorbij.
- ‘Jeugdzorg ziet slecht 2 procent van het misbruik’
- Video waarin Mr. dr. Henriëtte Nakad-Weststrate spreekt over kinderhandel en pedofilie binnen het kinderbeschermingssysteem. “It adds to the many worries about the rule of law in the Netherlands and the fact that the whole CPS system is infiltrated by well … possible pedophiles, to the highest level of our government and our parliament”
Ontdek meer van Ellaster
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
