Over de hele wereld zijn steencirkels gebouwd. Deze antieke megalieten vertonen vaak dezelfde kenmerken. De oudste steencirkel is 12.000 jaar oud. Veel steencirkels zijn georiënteerd op de zomerzonnewende. Het lijken restanten van een wereldwijde, verloren gegane cultuur.
Steencirkels roepen beelden op van een verloren wereld met mysterieuze ceremonies, druïde sterrenkundigen, heidense dansen en nieuwsgierige historici. De meest bekende is Stonehenge in Wiltshire, Groot-Brittannië, maar het is ook het meest ongebruikelijk omdat het lateien en trilithons in zijn ontwerp heeft.
De meeste steencirkels zijn niet zo glamoureus, maar gezien het feit dat er alleen al op de Britse eilanden meer dan duizend van hen zijn gevonden, gedateerd tussen 3500 en 1500 voor Christus, was hun constructie duidelijk een belangrijk onderdeel van onze oude cultuur.
Stonehenge staat ook bekend om zijn zonsopgang tijdens de zomerzonnewende, en onderzoek van de afgelopen 60 jaar heeft aangetoond dat veel andere cirkels niet alleen hemel- en landschapsuitlijningen gebruiken om astronomische gebeurtenissen te markeren, maar ook geometrische vormen en meetsystemen delen.
Degene die deze prachtige constructies maakte, had een diep begrip van techniek, landmeetkunde, meetkunde, metrologie, akoestiek en astronomie. En ze waren geen geïsoleerde groep bouwers – zoals we zullen zien, was het bouwen van stenen cirkels ooit een wereldwijde onderneming.
Gobekli Tepe: Het ontstaan van steencirkels
6.500 jaar voordat Stonehenge werd gebouwd, bloeide een enorm megalithisch complex nabij het huidige Şanliurfa, in het zuidoosten van Turkije. Göbekli Tepe is minstens 12.000 jaar oud en de bewaarde steencirkels zijn de oudste ter wereld. Degenen die tot nu toe zijn ontdekt, vertonen een indrukwekkende mate van technische en artistieke vaardigheid.
Net als Stonehenge werden de monolieten cirkelvormig gerangschikt opgesteld en gericht op bepaalde delen van de hemel. Het eerste stenen cirkelcomplex ter wereld herschrijft geschiedenisboeken.
Göbekli Tepe bestaat uit T-vormige pilaren tot 6 meter hoog, waarvan vele versierd zijn met reliëfs van dieren (schorpioenen, zwijnen, leeuwen, enz.) en abstracte menselijke vormen die riemen dragen die zijn gegraveerd met raadselachtige ‘H’ en ‘U’ vormen.
De hogere stenen rusten in ondiepe nesten op gesteente met daartussen kleine ondersteunende droge stenen muren. In sommige behuizingen oriënteren twee centrale pilaren zich in de richting van een steen met gaten, waarvan de grootste en oudste een kleine twintig meter breed is.
Een enorme 7,3 meter lange kalkstenen pilaar bevindt zich nog steeds in de nabijgelegen steengroeve. Gedurende zo’n 3.000 jaar werden de cirkels opgevuld met puin om heuvels te creëren, en werden er andere ronde en ovale omheiningen bovenop gebouwd. Rond 8000 voor Christus werd het hele complex zorgvuldig gereconstrueerd en bedekt. Interessant is dat de oudste ringen niet alleen de grootste, maar ook de meest geavanceerde zijn.
Net als latere locaties over de hele wereld zijn astronomische uitlijningen duidelijk. Figuren afgebeeld op de Vulture Stone zijn mogelijk de vroegste afbeeldingen van zodiakale en andere sterrenbeelden (inclusief Cygnus). Onze vroegst overgebleven gebouwen lijken daarom een vroeg observatorium te zijn dat is gebouwd om de precessie (rotatie-as van de aarde) te volgen, de 25.800 jaar durende cyclus van de poolsterren.
Akoestiek en ellipsen
Het is opmerkelijk dat de behuizingen in Göbekli Tepe ongeveer ellipsen met een verhouding van 4 tot 3 zijn. Vroege steenellipsen lijken te zijn gebouwd met behulp van driehoeken van Pythagoras en er zijn minstens 30 voorbeelden geregistreerd in Groot-Brittannië, waaronder Forvie Sands in Aberdeenshire, Postbridge in Devon en Daviot in de Hooglanden van Schotland.
De grote megalithische ring en heuvel van Msoura in Marokko is ook een ellips die we hierna zullen bespreken. De verhouding 4/3 is de harmonische vierde, een van de grote harmonieën van de akoestiek. In zijn boek The Cygnus Key suggereert Andrew Collins dat de behuizingen zijn ontworpen met dit in gedachten. [1]
Britse steencirkel in Marokko
In Marokko ligt een afgelegen steencirkel genaamd Msoura in de buurt van Asilah, aan de noordwestkust. Gelegen op ongeveer 30 kilometer van de Phoneician-ruïnes van Lixus, is het een enorme ellips van 168, origineel 175, overgebleven stenen, waarvan de hoogste 5 meter is. De hoofdas is 59,29 meter breed bij 56,18 meter.
Een enorme, gedeeltelijk uitgegraven tumulus (grafheuvel) was een latere toevoeging die in het midden zit. Er zit vergelijkbare geometrie en metrologie als in veel Britse steencirkels is versleuteld.
“Msoura lijkt ongelooflijk te zijn gebouwd door dezelfde cultuur die de megalithische vindplaatsen in Frankrijk, Groot-Brittannië en Ierland heeft opgericht, of door één die er nauw mee verbonden was.” [2]
Ronde uithollingen
Ongewone ronde uithollingen op het gesteente en bovenop enkele van de oudste pilaren van Göbekli Tepe zijn een voorloper van de Britse uithollingen duizenden jaren later. Dit is een traditie die overal in de Vruchtbare Sikkel (gebied in het Midden-Oosten) voorkomt, als ook op de Britse eilanden en in Atlantisch Europa.
Ik heb onlangs twee Amerikaanse voorbeelden onderzocht, die beide rotstekening-sites in Nevada zijn; de 7.000 n.Chr. Grimes Point-site en de 12.800 n.Chr. Winnemucca-site. Deze worden cupulas genoemd, bekervormige holle afdrukken in de rots. Hun aanwezigheid in Göbekli Tepe heeft veel vragen opgeroepen, niet alleen over wat hun doel was, maar ook hoe ze zich verhouden tot die over de hele wereld.
In 1970 stelde Alexander Thom in een BBC-documentaire ‘Cracking the Stone Age Code’: “Dat de beker- en ringmarkeringen een methode waren om op te nemen, te schrijven en dat ze, als we ze eenmaal kunnen lezen, kunnen aangeven waarvoor een bepaalde steen was bedoeld. We hebben de kop- en ringmarkeringen op de steen bij Temple Wood gezien, en dat is op de hoofdsteen, maar we kunnen ze nog niet interpreteren.” [3]
Hij creëerde diagrammen en voerde een analyse uit van meer dan 50 van de beker- en ringmarkeringen, waaruit hij een lengte bepaalde die hij de Megalithic Inch (MI) noemde. [4]
David Cowan, auteur van Ancient Energies of the Earth, gelooft dat ze zijn gemaakt om natuurlijke tellurische stromingen (aardstromen) te manipuleren, om de vruchtbaarheid te verbeteren en de ene plek met bekermarkeringen met een andere plek te verbinden. [5]
Wat hun doel ook is, de beker- en ringmarkeringen zijn één van de vele mysteries van steencirkels.
> Lees binnenkort verder in deel 2
Bronnen en voetnoten:
[1] Andrew Collins, The Cygnus Key: The Denisovan Legacy, Gobekli Tepe, and the Birth of Egypt. Bear & Co. 2018. p. 195
[2] Robert Temple, Egyptian Dawn, Century 2010. p. 379
[3] The Spectator, p. 608. 1970.
[4] Systematics: The Journal of the Institute for the comparative study of History, Philosophy and the Sciences, Vol. 6, Number 3, Coombe Spring Press., December 1968
[5] David Cowan, Ancient Energies of the Earth: An Extraordinary Journey into the Earth’s Natural Energy System, Thorsons, 1999.
Ella Ster* | ellaster.nl | bron: Humans Are Free
Artikelen door mij geschreven mogen alleen 1:1 elders gepubliceerd worden mits de auteur Ella Ster* duidelijk bovenaan of onderaan het artikel staat vermeld. Daarnaast moet er onderaan de vermelding staan: “Bron: www.ellaster.nl”
Wil je reageren?
Je mag hieronder je reactie plaatsen. Reacties worden gemodereerd en het kan enige tijd duren voordat deze online verschijnen. Alleen respectvolle reacties die bijdragen tot een zinvolle discussie worden toegelaten. Hou het wel kort en to-the-point. Maximaal ± 250 woorden.
Door het plaatsen van een reactie onder een artikel laat je bepaalde gegevens achter op ellaster punt nl. Lees in onze privacyverklaring hoe er met je persoonsgegevens wordt omgegaan.
Ontdek meer van Ellaster
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
