Het duistere familieverleden van Máxima en Willem-Alexander

Wat hebben het Naziverleden van Prins Bernhard, Project Paperclip, de Argentijnse regio Bariloche en Máxima met elkaar te maken? Welke rol speelde de paus, de Zorreguieta’s en Oranjes in de mensenrechtenschendingen en het witwassen van misdaden, die zowel tijdens de Tweede Wereldoorlog als tijdens de Smerige Oorlog in Argentinië plaatsvonden? Wanneer je in het familieverleden van het koningspaar duikt, kom je in een wereld van intriges, corruptie en satanisch misbruik. Ik praat erover in een interview met klokkenluider Kevin Annett.

De bijzonder relatie tussen Máxima en Jorge Bergoglio

In het begin van het interview spreek ik met Kevin Annett over de ‘bijzondere relatie’ die Máxima Zorreguieta heeft (of had) met Jorge Bergoglio, aka paus Francis. Als we de officiële berichten mogen geloven, zouden ze elkaar pas in 2013 voor het eerst ontmoet hebben na afloop van de inauguratie van de paus, toen ze met haar echtgenoot bij de ceremonie aanwezig was. Ze hebben elkaar daarna nog in 2016 tijdens een privébezoek ontmoet en tijdens het officiële staatsbezoek in 2017.

Op de videobeelden van het staatsbezoek in 2017 is te zien dat de gezichten van Máxima en paus Francis beginnen te stralen wanneer ze elkaar weer zien. Dit lijkt een aanwijzing dat de twee elkaar al veel langer en veel beter kennen dan de Rijksvoorlichtingsdienst ons wil doen geloven. Bovendien heeft Máxima aan de katholieke universiteit in Buenos Aires gestudeerd, waar Bergoglio destijds in het bestuur zat.*

*) Universidad Católica Argentina

Máxima en paus Francis lijken elkaar goed te kennen

Dat de twee elkaar al veel langer kennen zou ook blijken uit de maandelijkse donaties die Máxima in 2008 aan de paus zou hebben geschonken voor een katholieke tv-zender in Argentinië. Volgens het blad Noticias, zou Maxima de paus in die periode maandelijks 15.000 dollar en in totaal 128.000 euro (destijds 200.000 dollar) geschonken hebben. Als dat geld afkomstig zou zijn uit de maandelijkse toelage die de prinses in die tijd uit de Nederlandse schatkist kreeg, zou ze daar weinig van overgehouden hebben.

Blijkbaar zat de Rijksvoorlichtingsdienst met de affaire in haar maag, want ze onthielden zich van enig commentaar omdat het een ‘privé-aangelegenheid’ zou zijn. De media probeerde de affaire wit te wassen, door het af te doen als een niet journalistiek onderbouwd bericht. Het artikel was afkomstig van de journaliste María Fernanda, die beweerde dat haar claim wel degelijk gebaseerd was op betrouwbare bronnen. Blijkbaar vonden de eindredacties van de kranten het aanvankelijk ook een onderbouwde claim, want diverse kranten namen het bericht over de donaties over. Daarbij is het opvallend dat veel van deze artikelen inmiddels weer uit de media-archieven verwijderd zijn.

Bergoglio en Zorreguieta beide betrokken bij politieke verdwijningen

Bergoglio was een goede vriend van de familie Zorreguieta, vertelt Kevin Annett. Bergoglio zou tijdens het Videla regime tevens een actieve rol gespeeld hebben in de verdwijning van 30.000 politieke tegenstanders. Ondanks dat Jorge Zorreguieta eveneens in opspraak is geraakt vanwege zijn betrokkenheid bij deze mensenrechtenschendingen, is hij er uiteindelijk nooit voor veroordeeld. Ongeacht of hij persoonlijk heeft bijgedragen aan de politieke moorden en verdwijningen, draagt hij hoe dan ook verantwoordelijkheid vanwege zijn ministerspositie in het Videla-kabinet, zegt Kevin Annett.

In 2006 raakte Jorge Zorreguieta wederom in opspraak toen er een rechtszaak diende tegen de top van Banco República. De bank werd beschuldigd van het witwassen van de winsten uit drugs en wapenhandel. Volgens Luis Balaguer, een Argentijnse forensische accountant, was Jorge Zorreguieta lid van het bestuur van 1986 tot 1996, in de tijd dat Banco República zaken deed met grote drugskartels. Jorge Zorreguieta bleef echter buiten schot vanwege de grote corruptie onder de Argentijnse rechters. In sommige kringen schijnen nou eenmaal andere rechtsregels te gelden.

Familieverleden drukt stempel op Máxima en haar zussen

Het foute verleden van haar vader kan Máxima natuurlijk niet persoonlijk aangerekend worden. Maar het familieverleden en de connecties met allerlei dubieuze zaken, heeft in haar jeugd echter wel degelijk een rol gespeeld en haar gevormd tot wie ze nu is. Wat voor relatie Máxima precies had met Jorge Bergoglio blijft vooralsnog gissen. Volgens Kevin Annett spreken enkele bronnen binnen het Vaticaan van een romance. “In die kringen is alles mogelijk,” schreef hij in een toelichting. Met ‘die kringen’ doelt hij op de Illuminati en de Negende Cirkel-sekte. Wie zich daarin verdiept maakt kennis met een duistere wereld van MK Ultra (op trauma gebaseerd mind control) en satanisch ritueel misbruik.

Voor mensen die niet voorbij de façade van het voorbeeldige en charmante voorkomen van Máxima kunnen kijken, zal het ondenkbaar zijn dat ook dit in haar jeugd een rol heeft gespeeld. Kijken we naar het oeuvre van haar halfzus Dolores Zorreguieta, een beeldend kunstenares, zien we echter allerlei verwijzingen naar satanisch ritueel misbruik, kindermisbruik en bloedoffers. De voorbeelden in onderstaande video spreken boekdelen. Inés Zorreguieta, Máxima’s jongere zus, pleegde in juni 2018 op 33-jarige leeftijd zelfmoord. Je vraagt je dan af wat er zich toch allemaal in die familie heeft afgespeeld.

Het gemeenschappelijke verleden van Nazi’s en Bariloche

De Oranjes en Zorreguieta’s kennen elkaar al generaties lang. Prins Bernhard ontmoette de Zorreguieta’s al voor de Tweede Wereldoorlog. Hij bezocht Argentinië regelmatig, onder andere het vakantieoord Bariloche, waar zowel de Zorreguieta’s als de Oranjes een vakantiehuis hebben. Dit gebied was ook ‘toevallig’ de regio waar veel Nazi-officieren na de oorlog naar toe zijn gevlucht, om zo te ontsnappen aan een veroordeling tijdens het Proces van Neurenberg.

Uit vrijgegeven documenten van de FBI blijkt dat ook Hitler met zijn geliefde Eva Braun in dit gebied ondergedoken waren. Hij zou helemaal geen zelfmoord gepleegd hebben. Er zijn vele boeken over geschreven.

Als we dit optellen bij het foute oorlogsverleden van Prins Bernhard en het feit dat ook KLM een rol heeft gespeeld om Nazi-criminelen naar Argentinië te smokkelen, kleeft er toch iets aan het familieverleden van het koningspaar.

Het gebied Bariloche was een soort Zwitsers-Duitse enclave in Argentinië. Beelden van de houten Alpenhuizen in de Argentijnse bergen, zou men makkelijk kunnen verwarren met die uit de Alpen. De Zorreguieta’s hadden een vakantiehuis in de Cerro Catedral en Máxima bracht hier een belangrijk gedeelte van haar jeugd door.

Van Duitsen bloed

Later ging Máxima werken bij de Dresdner Kleinwort Benson bank en daarna bij de Deutsche Bank in New York. Blijkbaar is er een voorliefde voor Duitse zaken. Ze werkte daar als vice-president Opkomende Markten en vice-president Institutionele Verkoop. Direct na haar studie was ze ook al vice-president Latijns-Amerikaanse Institutionele Verkoop bij de bank HSBC. Niemand wordt direct na het afstuderen vice-president, tenzij degene beschikt over invloedrijke connecties.

Zowel Máxima als Willem-Alexander zijn van Duitsen bloed en delen dezelfde stamvader Pieter Halbach (1634 – 1686), een landheer uit de Duitse plaats Kradenholl. De aristocratische Halbach-familie vestigde zich in het begin van de 19e eeuw in Zuid-Amerika via Franz Halbach, de Pruisische ambassadeur in Argentinië. Als dna-onderzoek deze genetische afkomst bevestigt, zou dat betekenen dat ze (verre) familie van elkaar zijn.

Naziverleden en betrokkenheid bij pedonetwerken

Al deze connecties zijn niet zo toevallig en onschuldig als ze lijken te zijn. Zeker niet als we het in een groter perspectief plaatsen wat er tijdens Project Paperclip na de oorlog en tijdens de Smerige Oorlog in Argentinië is gebeurd. Dat daarnaast zowel Prins Bernhard als Prins Claus, de grootvader en vader van de huidige koning, banden hadden met de Nazi’s is algemeen bekend, maar dit lijkt tegelijkertijd diep weggezakt te zijn in het collectieve geheugen.

Zowel Prins Bernhard als Prins Claus worden door talloze getuigen bovendien genoemd in verband met pedocrimineel en satanisch misbruik. In de tweede helft van het interview spreek ik erover met Kevin Annett. Als woordvoerder van de organisatie ITCCS, die al jaren deze misdaden gepleegd door kerken, koningshuizen en de staat onderzoekt, heeft hij talloze getuigenissen naar buiten gebracht. Met name op het gebied van seksueel en satanisch ritueel misbruik.

Vanaf 2012 bracht hij ook tal van schokkende onthullingen naar buiten over het Nederlandse koningshuis, onder andere via getuigen Toos van Nijenhuis en Anne Marie van Blijenburgh. Ondanks de grove beschuldigingen van mensenrechtenschendingen aan het adres van het voormalige staatshoofd koningin Beatrix, minister-president Rutte en andere invloedrijke personen, hebben deze zich nooit openlijk tegen deze beschuldigingen verweerd.

De betrokkenheid van koningshuizen bij elite pedofeestjes en satanisch misbruik, bleek ook uit de X-getuigenissen in de Dutroux-zaak. Deze zaak is tevens verweven met de Nederlandse Zandvoortzaak en een internationaal pedonetwerk dat zich uitstrekt tot allerlei Europese landen. Wat al deze dossiers gemeenschappelijk hebben is dat de misdaden en betrokkenheid van elite figuren ofwel niet onderzocht werden, ofwel razendsnel in een doofpot verdwenen.

De dubieuze rol van justitie en de media

In de tweede helft van onderstaand interview bespreken we een aantal misbruikdossiers en op welke wijze deze zaken met elkaar verweven zijn. In de rol die justitie in deze zaken speelde zijn allerlei patronen te ontdekken. De media spelen daarbij ook een hele kwalijke rol. Tal van voorbeelden worden tijdens het interview besproken. Zij besteden soms wel aandacht aan een spraakmakende zaak, maar manipuleren de beeldvorming.

Bijvoorbeeld door leugenachtige cijfers naar buiten te brengen. Of door te suggereren dat er sprake was van een dader die (praktisch) alleen handelde, in plaats van een speler binnen een internationaal netwerk. Ze verdedigen de vrijspraak van verdachten, of ze presenteren een stroman als de schuldige die het wel gedaan moet hebben. Als het netwerk maar onbesproken blijft. Grootschalig misbruik wordt afgedaan als massahysterie.

Hieruit kan men afleiden dat machtige figuren veel invloed op zowel de rechtspraak als de media hebben. Daardoor blijft de ware omvang van het netwerk en de wijze waarop al deze zaken op een of andere manier met elkaar verweven zijn, onzichtbaar voor het grote publiek.

De media-propagandamachine

De macht van de media blijkt ook uit het positieve beeld van het koningshuis dat steeds maar geëtaleerd wordt. De propagandamachine draait overuren om hen zo vaak en positief mogelijk te presenteren. Er ontstaat vooral een beeld van een uiterst sympathiek en charmant koningsstel, waarbij het lijkt dat het gros van de mensen simpelweg niet voorbij de oppervlakkige, uiterlijke schijn kan kijken.

Hun besmette familieverleden en banden met dubieuze regimes zouden toch aanleiding moeten zijn om dieper te graven in de werkelijke agenda van de koninklijke familie en de rol die ze (wellicht deels onvrijwillig) speelt. Het is bizar dat de mainstream media nooit (eerlijk) heeft bericht over de rol van de Oranjes in de Bilderberggroep en de wijze waarop dit soort geheime clubjes de werkelijke politieke agenda beïnvloeden. Een ander beproefd middel om politici en topambtenaren onder druk te zetten, is chantage met compromitterende beelden van pedocriminele activiteiten.

Net zoals de Nederlandse staat gechanteerd is met het Turkse dossier tegen Demmink om Baybasin levenslang vast te zetten, vermoed ik dat hetzelfde is gebeurd met bewijzen van de seksuele escapades van Prins Claus. Chantage met compromitterende beelden is nu eenmaal een doeltreffende manier om politieke druk uit te oefenen, dus waarom zou dit ook niet met het koningshuis gebeurd zijn? Laatst vertelde een voormalig topambtenaar van justitie me nog dat dit de waarschijnlijke reden is dat er nog geen biografie van Claus is verschenen.

De keizer zonder kleren

Ondanks alle propaganda begint het romantische sprookjesbeeld van het koningshuis steeds grotere scheuren te vertonen. Op tv lijkt het koningshuis nog steeds onverminderd populair, maar wanneer je mensen persoonlijk spreekt, is er veel kritiek. Men ziet het koningshuis minstens als een groep graaiers die onze belastingcenten opsouperen. Ook mensen die nog niet op de hoogte zijn van het grotere plaatje achter de schermen.

Uit de bizarre veiligheidsmaatregelen die afgelopen Koningsdag in Amersfoort genomen zijn, blijkt ook dat de familie zich niet meer zo veilig voelt als jaren geleden. Het is niet langer meer business as usual. Steeds meer mensen zien het instituut aan voor wat het werkelijk is.

Mensen die in families zoals de Zorreguieta’s en de Oranjes geboren worden, hebben vaak weinig keuze welke rol ze in hun leven moeten gaan spelen. Ondanks alle rijkdom, pracht en praal, leven zij in een keurslijf van verplichtingen en protocollen. Deelname aan duistere rituelen waarover ITCCS-getuigen spreken, is niet vrijwillig voor kinderen die in deze kringen geboren zijn.

De exitstrategie

Erwin Lensink gooide destijds een waxinelichtje naar de Gouden Koets, omdat hij op deze ludieke wijze aandacht wilde vragen voor de claim dat Willem-Alexander zeer waarschijnlijk helemaal geen nazaat is van Willem van Oranje. Deze claim leidde niet tot nader onderzoek en werd razendsnel van tafel geveegd. Stel dat het daarentegen inderdaad klopt dat ons koningshuis genetisch niet afstamt van Willem van Oranje, dan biedt dit tevens de mogelijkheid om het instituut via een koninklijke weg op te doeken.

Hoe dan ook staan we op een keerpunt in de menselijke geschiedenis. Dat betekent dat iedereen die voorheen onvrijwillig deelgenoot is geweest van een agenda, die al generaties geleden voor hen uitgestippeld is, nu een andere koers kan inslaan. Uiteindelijk wordt men voor de keuze gesteld om, ofwel ten onder te gaan als speler in een systeem dat hoe dan ook gaat verdwijnen, of afstand te nemen van hun erfgoed en een nieuwe weg in te slaan.

Wanneer men dat laatste doet en actief toewerkt naar een rechtvaardige, menswaardige en duurzame wereld, is er de kans om alsnog als klokkenluider, of held, de geschiedenisboeken in te gaan. Openheid over hetgeen er werkelijk in hun familieverleden en bij geheime genootschappen heeft plaatsgevonden, is daarvoor wel een absolute voorwaarde.

Ella Ster te gast bij Kevin Annett’s radioshow Here we stand – deel 1

Video met dank aan Paul

> Ella Ster te gast bij Kevin Annett’s radioshow Here we stand – deel 2

Website Kevin Annett op: http://murderbydecree.com