Venezuela heeft momenteel twee presidenten. Beiden noemen de ander onrechtmatig. Het Venezolaanse volk schaart zich achter de interim-president Juan Guaidó. Zij hebben sinds de machtsgreep weer hoop. Na 6 jaar onder de dictatuur van Maduro te hebben geleefd, kan het alleen maar beter gaan. Maar misschien is dat valse hoop.
Juan Guiadó grijpt de macht
Op 23 januari 2019 presenteert Juan Guaidó zichzelf als interim-president van Venezuela. Hij krijgt snel daarna erkenning van de Lima Groep (de meeste Midden- en Zuid-Amerikaanse landen), de Verenigde Staten, en steun van de Europese Unie. De alternatieve media veroordelen Guaidó’s actie echter als een onrechtmatige coup en zien hem als een marionet van Amerika. Men drijft de spot dat Guaidó zichzelf uit het niets als president heeft uitgeroepen. Toch is dat laatste niet helemaal het geval.
Maduro zet het Venezolaanse parlement buiten spel
In 2017 waren er verkiezingen voor het Venezolaanse parlement. President Nicolás Maduro wilde een nieuw politiek stelsel en hervormingen van de grondwet. Zijn doel was aan de macht te blijven. Hij verloor twee jaar terug de meerderheid in het parlement, het Nationaal Assemblee. Hij zorgde er toen voor dat de macht van het Nationaal Assemblee werd overgeheveld naar de Hoge Raad. De rechters zijn benoemd door Maduro.
In de zomer van hetzelfde jaar werd het nieuwe Constituent Assembly geïnstalleerd, die Maduro wel goedgezind is. Dat zou in de Nederlandse situatie vergelijkbaar zijn met het installeren van een Derde Kamer, omdat de Tweede Kamer een meerderheid van oppositiepartijen heeft. De verkiezingen voor dit Constituent Assembly werden genegeerd door de oppositie. Buitenlandse waarnemers verklaarden dat de verkiezingsuitslag was gemanipuleerd. [1] [2]
In het kort komt het er op neer dat het Nationaal Assemblee nog het enige overgebleven politieke orgaan in Venezuela is, dat zowel op democratische wijze is gekozen, als steun heeft van het volk. Juan Guaidó is sinds 5 januari 2019 de president van het Nationaal Assemblee. In zijn nieuwe rol geeft hij te kennen dat het Nationaal Assemblee — met ingang van de tweede ambtstermijn van Nicolás Maduro op 10 januari 2019 — de regering Maduro zal negeren. Ook stelt hij dat vanaf die datum het parlement de “enige legitieme macht” is in Venezuela. [3]
Guaidó vindt mazen in de wet om Maduro af te zetten
Juan Guaidó beroept zich op artikel 233, 333 en 350 van de Venezolaanse grondwet. In de grondwet is vastgelegd dat, wanneer de zittende president (Maduro) niet de meerderheid van de kiesgerechtigden achter zich heeft gekregen, het Nationaal Assemblee een overgangsregering mag vormen, totdat er nieuwe verkiezingen worden uitgeschreven. Als president van het Nationaal Assemblee is Guaidó de enige gerechtigde om nieuwe verkiezingen uit te schrijven. In artikel 333 en 350 van de grondwet is bovendien vastgelegd dat Venezolanen het recht hebben om de grondwet te verdedigen en elk regime dat democratie en mensenrechten ondermijnt, mag worden verworpen. [4]
Dit geeft Guaidó in het geval van een machtsvacuüm of machtsmisbruik, het recht om het interim-presidentschap van Venezuela op zich te nemen. Dit alles is dus vastgelegd in de grondwet. Ironisch genoeg is dit de grondwet die onder het bewind van Hugo Chavez is aangepast.
Een voorwaarde voor het interim-presidentschap is, dat deze de steun krijgt van het volk. Het Venezolaanse volk ging massaal de straat op om Guaidó steun te betuigen. Ook afgelopen weekend weer. Het waren vele honderdduizenden mensen. De straten zagen letterlijk zwart van de mensenmassa met aantallen waar zelfs de Gilets Jaunes (Gele hesjes) in Frankrijk jaloers op kunnen zijn. Op 23 januari 2019 legt Juan Guaidó te midden van de bevolking de eed af en verklaart zichzelf tot interim-president. Hij is niet omringd door bodyguards, of het leger. Er is absoluut geen sprake van een militaire coup.
https://www.youtube.com/watch?v=qLceNF0pkbc
Honderdduizend mensen gingen de straat op om Juan Guaidó steun te betuigen. Guaidó legt op een podium te midden van deze mensenmassa, de eed af, waarna hij zichzelf tot interim-president verklaart.
Afgelopen weekend demonstreerden opnieuw vele honderdduizenden mensen voor Juan Guaidó, al ging er ook een substantiële groep Maduro-aanhangers de straat op. Op close-ups is echter te zien dat het veel militairen betreft. Is dit de 20% van de bevolking, met name ambtenaren en militairen, die ook verplicht op Maduro hebben gestemd?
Maduro is niet democratisch verkozen
Tegenstanders van Guaidó’s staatsgreep claimen dat Maduro democratisch is gekozen. Deze claim is erg discutabel. Zowel in de parlementsverkiezingen van 2017, als de vervroegde presidentsverkiezingen van 2018 was er geen sprake van eerlijke verkiezingen. In de afgelopen jaren heeft Maduro de oppositie vervolgd, gevangen genomen of laten vermoorden. Er vonden grootschalige mensenrechtenschendingen plaats. [5] Er zijn in Venezuela onder het bewind van Maduro zeker honderdduizend politieke tegenstanders vermoord. De oppositie heeft de laatste verkiezingen geboycot, net zoals de overgrote meerderheid van de kiezers. Ongeveer 20% van de kiesgerechtigden ging naar de stembus. Onder dwang.
Er is een hele grote gevangenis met politieke gevangenen in een voormalig winkelcentrum. Het is een prachtig gebouw dat een duistere nieuwe bestemming heeft gekregen. De gevangenis heet El Helicoide, maar in de volksmond wordt het ‘de Tombe’ genoemd, omdat men er zelden levend uitkomt. El Helicoide is het Venezolaanse centrum van martelpraktijken. Het is een hel op aarde. In en buiten de gevangenis zijn er onder het bewind van Maduro meer dan 100.000 politieke tegenstanders vermoord.
[10]
Deze ‘kiezers’ werkten voor de overheid en werden door militairen uit hun huis gehaald en dwongen ze naar de stembus te gaan. Andere kiezers zijn in ruil voor voedselbonnen naar de stembus gegaan. Stemmen gaat in Venezuela elektronisch. De stemmachines stammen uit de tijd van Chavez en zijn volgens de oppositie geprepareerd. Ambtenaren riskeren verlies van hun baan als ze niet voor Maduro stemmen.
Binnen het leger wordt het gebrek aan loyaliteit aan Maduro hardhandig afgestraft. Elke stem is gekoppeld aan een vingerafdruk. Stemmen gebeurt niet anoniem. [11] Maduro ‘wint’ op die manier de meerderheid van stemmen, maar niemand kan met droge ogen beweren dat Maduro democratisch is verkozen. [12] Venezuela was onder Maduro een dictatuur, verbloemd onder een flinterdun fineerlaagje ‘democratie’.
Enkele cijfers over de ‘democratie’ in Venezuela
- 4 miljoen mensen, 10% van de totale bevolking, is Venezuela ontvlucht;
- Aangestuurd door de Maduro-regering zijn 100.000 politieke tegenstanders vermoord tijdens OLP (Operación de Liberación del Pueblo) razzia’s of tijdens protestdemonstraties;
- Er zijn 340 (geregistreerde) politieke gevangenen;
- Er zijn 5400 (geregistreerde) arrestaties van politieke tegenstanders, tussen april en november 2017;
- 750 politieke tegenstanders zijn veroordeeld tijdens militaire tribunalen, wat in strijd is met internationale wetgeving;
- Verkiezingen in 2017 zijn zowel door de oppositie als door 80% van het volk geboycot;
- Bij laatste verkiezingen stemde slechts 20% van kiesgerechtigden onder dwang (deels) voor Maduro;
- Sinds 1999 zijn er 300.000 Venezolanen vermoord, dat zijn 41 moorden per dag;
- Vanaf 2018 worden per dag 20 mensen vermoord door de politie en het leger;
- 92% van die moorden blijft ongestraft.
[5] [6] [7] [8] [9]
In de laatste twee decennia zijn er meer dan 300.000 Venezolanen gedood. Dit resulteerde in een gemiddelde van minstens 41 moorden per dag. “In 20 jaar hebben we een groeiende trend van moorden gehad, vooral die geclassificeerd zijn als verzet tegen autoriteit, een gedeelte dat ook degenen omvat die zonder proces en zonder veroordeling doodgaan door toedoen van de politie.” (…) Vanaf 2018: “Elke dag van het jaar stierven 20 mensen in handen van politie en militairen.” (…) “Tijdens de periode van zes jaar onder het bewind van Nicolás Maduro stonden echter meer dan 100.000 Venezolanen op de lijst van dodelijke slachtoffers van geweld, in de meeste gevallen vanwege ‘verzet tegen de autoriteit’ met de uitvoering van politie- en militaire acties onder de naam ‘Operación de Liberación del Pueblo’.” (…) “Er heerst een ‘bijna absolute’ straffeloosheid in het land, waar in 92% van de gevallen van doodslag er niet eens een persoon is gearresteerd.” [9]
Het Venezolaanse volk geeft Maduro de schuld van de economische neergang. Dat is niet helemaal terecht, vertelt Thomas Williams in de THI-radio-uitzending van 31 januari 2019. De Deep State heeft een grote rol gespeeld in het leegroven van het land. Tegelijkertijd dient Venezuela al jaren als springplank voor terroristische groeperingen en internationale drugshandel. Met Juan Guaidó aan de macht kan het alleen maar beter worden, hopen de Venezolanen. Maar dit is wellicht valse hoop.
> Lees binnenkort verder in: Thomas Williams: Juan Guaidó is een marionet van de Amerikaanse Deep State
Ella Ster* | bron: ellaster.nl
Editorial credit header image: Ruben Alfonzo / Shutterstock.com
Artikelen door mij geschreven mogen alleen 1:1 elders gepubliceerd worden mits de auteur Ella Ster* duidelijk bovenaan of onderaan het artikel staat vermeld. Daarnaast moet er onderaan de vermelding staan: “Bron: www.ellaster.nl”
Bronnen en voetnoten:
[1] National Assembly
[2] Doden en rellen tijdens omstreden verkiezingen Venezuela
[3] Wikipedia: Juan Guaidó
[4] Lilian Tintori: How we save Venezuela
[5] Human Rights Watch
[6] Bloomberg: Venezuela Starts Releasing Political Prisoners, Including Some Lawmakers
[7] Venezuela group says 2018 marked by torture of political prisoners
[8] Venezolaanse immigratiecrisis
[9] Noticias Venezuela
[10] Downward spiral: how Venezuela’s symbol of progress became political prisoners’ hell
[11] Mensenrechtenorganisaties en leden van de oppositie in Venezuela claimen dat er bij de Venezolaanse overheid verschillende ‘zwarte lijsten’ circuleren waarop namen, identiteitsgegevens en politieke voorkeur wordt bijgehouden. Na de Lista Tascón die voortkomt uit het openbaar maken van de lijst namen die een petitie tegen Hugo Chavez ondertekend hadden, bestaat er vanaf de verkiezingen in 2005 een nieuwe zwarte lijst Lista Maisanta, dat een sterke aanwijzing is dat een politieke stem niet anoniem is. Degene die tegen het regime hadden gestemd kregen te maken met discriminatie op de arbeidsmarkt, financiële dienstverlening of waren zelfs niet meer in staat om een paspoort of andere overheidsdocumenten te bemachtigen. Ook tijdens het bewind van Maduro geven Venezolanen te kennen dat ze na een stem tegen Maduro uitgebracht te hebben, te maken kregen met vergelijkbare discriminerende maatregelen, die het bestaan van een dergelijke zwarte lijst én het registreren van de politieke voorkeur bij het uitbrengen van een stem, bevestigen.
[12] Electoral Irregularities, A Typology Based on Venezuela under Chavismo
Wil je reageren?
Je mag hieronder je reactie plaatsen. Reacties worden gemodereerd en het kan enige tijd duren voordat deze online verschijnen. Alleen respectvolle reacties die bijdragen tot een zinvolle discussie worden toegelaten. Hou het wel kort en to-the-point. Maximaal ± 250 woorden.
Door het plaatsen van een reactie onder een artikel laat je bepaalde gegevens achter op ellaster punt nl. Lees in onze privacyverklaring hoe er met je persoonsgegevens wordt omgegaan.
Ontdek meer van Ellaster
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
