Vijf bizarre overeenkomsten tussen verschillende historische beschavingen 

Hoe komt het dat verschillende beschavingen in verschillende werelddelen, vaak dezelfde bouwwijze, symbolen en legendes gebruikten? Wederzijdse beïnvloeding is gezien de enorme afstanden niet aannemelijk, maar er zijn wel talloze aanwijzingen dat de oude beschavingen een veel oudere, verloren gegane beschaving in stand heeft proberen te houden.

Er zijn grote overeenkomsten, maar tegelijkertijd opmerkelijke verschillen tussen het oude Egypte en Soemer. Historicus Graham Hancock overweegt de derde-partij-hypothese, waarbij hij er vanuit gaat dat beide culturen een voortzetting zijn van een gemeenschappelijke culturele erfenis van dezelfde verre voorouder uit een ander tijdperk. Hij schrijft: “Is het mogelijk dat dezelfde mysterieuze voorouder, dezelfde onzichtbare bron van invloed is, die ook z’n sporen in Mexico heeft nagelaten?” (1)

1. Piramides in Mexico en Egypte verbeelden zonnen- of sterrenstelsel

De tempel in het Mexicaanse Teotihuacan is volgens geleerden een van de best bewaard gebleven archeologische monumenten in Centraal-Amerika. Het tempelcomplex wordt de ‘Stad der Goden’ genoemd en orthodoxe wetenschappers denken dat de stad van ongeveer 500 v. Chr. tot 750 na Chr. heeft bestaan. Maar Graham Hancock beweert dat het tempelcomplex nooit definitief gedateerd is en er bepaalde geologen zijn die de fundering dateren op 4000 v. Chr. (4)

Professor Gerald Hawkins ontdekte dat het tempelcomplex de hemellichamen van ons sterrenstelsel verbeelden. De positie van de piramides en tempels zijn een exact schaalmodel van ons zonnestelsel. Diverse tempels staan op de juiste positie ten opzichte van de tempel van de zon en de maan (beiden bovenop een piramide geplaatst). De tempels verbeelden de planeten: Jupiter, Saturnus, Uranus, Neptunes en Pluto. Het opmerkelijke daarbij is dat Uranus pas in 1787 door astronomen ontdekt werd, Neptunus pas in 1846 en Pluto pas in 1930. (2)

Archeologen en astronomen ontdekten met behulp van moderne astrologische computerprogramma’s dat ook de wereldberoemde piramides in het Egyptische Gizeh, een exacte schematische weergave is van de drie gordelsterren van het sterrenstelsel Orion. Daarbij is de positie van de rivier de Nijl de weergave van de Melkweg. (3)

Beide complexen hadden destijds tevens een religieuze functie. Van de Mexicaanse ‘Stad der Goden’ is bekend dat de leiders die erin begraven werden niet vergingen, maar in goden veranderden. Het werd aangeduid als de plek ‘waar goden werden gemaakt’. Aangenomen wordt dat dit tevens het religieuze doel was van de piramides in Gizeh.

Historicus Graham Hancock schrijft in Fingerprints of the Gods: “De archaïsche hiërogliefen van de Piramideteksten — het oudste samenhangende geheel van geschreven teksten ter wereld — laat weinig ruimte voor twijfel dat het ultieme doel van de rituelen die binnen de kolossale structuren uitgevoerd werden, was om een transfiguratie bij de farao’s tot stand te brengen. Om zo de deuren naar de hemel te openen en de weg vrij te banen, zodat hij kan opstijgen naar het gezelschap van de goden.” (4)

Is het niet opmerkelijk dat beide tempel- en piramidecomplexen onafhankelijk van elkaar in het oude Egypte en Mexico een weergave zijn van de sterrenhemel en als functie dienen om z’n leiders te laten transformeren naar een goddelijke status?

2. Egyptische’ sarcofagen en mummies in Amerika

Het mummificeren en de doden in een sarcofaag plaatsen werd niet alleen in het oude Egypte gedaan, maar ‘Egyptisch’ mummies zijn ook gevonden in de Grand Canyon. Deze staan rechtop in een grot-achtige ruimte. Ook in een Maya-tempel is een sarcofaag gevonden. Daarbij valt de vorm van de sarcofaag op, omdat deze dezelfde afgevlakte brede onderkant heeft als de Egyptische variant, aangezien deze meestal rechtop werd geplaatst.

De sarcofaag in Centraal Amerika had een permanente horizontale positie. Waarom heeft deze dan toch dezelfde karakteristieke vorm aan de onderzijde, terwijl daar vanwege de functionele toepassing geen reden voor was? Zou het kunnen dat men slaafs de oorspronkelijke vormgeving van het antieke voorbeeld heeft gekopieerd, lang nadat de werkelijke reden voor de vormgeving vergeten was? (5)

3. Legendes dat rotsblokken met muziek verplaatst werden

Veel antieke archeologische monumenten zijn gemaakt van gigantische rotsblokken die ieder tientallen of zelfs honderden tonnen wegen. Zelfs vandaag de dag zou het een uitdaging zijn om ze met de huidige beschikbare technieken op hun plek te krijgen. Hoe hebben deze oude culturen zulke massieve reuzenstenen kunnen verplaatsen? Vaak staan deze reusachtige stenen ook nog op onherbergzame plekken, waarbij het gesteente afkomstig was van een steengroeve die soms op grote afstand van het monument lag. De megalieten zijn in die gevallen over een afstand van velen kilometers vervoerd.

Kan het zijn dat de antieke culturen een techniek beheersten, waarbij men met gedachtenkracht, of op andere manieren, de eigenschappen van het gesteente kon veranderen? Waarbij men stenen kon verplaatsen en elders weer kon laten materialiseren?

Vanuit onze perceptie van de werkelijkheid lijkt dit wellicht vergezocht, maar in talloze culturen zijn legendes van voorouders die op bovennatuurlijke wijze de bouwwerken hebben gebouwd. Zo is er een Maya-legende waarbij wordt verteld dat het bouwen van de tempels eenvoudig voor ze was: “Ze hoefden slechts te fluiten en zware rotsblokken vielen op hun plek.”

Ook in de stad Tiahuanaco in de Andes werd een dergelijke legende verteld over het verplaatsen van gigantische steenbokken: “die door de lucht vlogen op het geluid van een trompet.” (6)

Er zijn meer voorbeelden van legendes die op verschillende delen van de wereld overeen komen. Bijvoorbeeld de legende van Oannes, die op meerdere plekken ter wereld verteld werd en waarbij de afzonderlijke legendes grote overeenkomsten vertoonden. (7)

4. De legende van Oannes

‘Oannes’ is de Griekse variant van de Soemerische ‘Uan’, de naam van een ambiguïstisch wezen: half vis, half mens. Deze wijze meester zou de kunsten en ambachten van de beschaving naar Mesopotamië hebben gebracht. De legendes gaan ten minste 5000 jaar terug in de tijd. Ze beschrijven Uan als een wezen dat onder de zee leeft en elke dag uit het water van de Perzische Golf verrijst, om de mensheid te onderwijzen in beschaving. Is het in dat geval toeval dat in de taal van de Maya’s ‘Uaana’ betekent: “Hij die leeft in het water.”? (8)

De Dogon-mensen in Mali delen de legende van de eerste mensen op aarde. Deze wezens waren half vis, half mens. De naam Dagon of Dagan zien we ook weer terug bij de visgod, die door de Amorieten, een semitische stam werd geëerd. Dit was een vruchtbaarheidsgod en god van het koren en de landbouw.

De legende van de vis-god duikt niet alleen in geschriften op, maar ook in de afbeeldingen die wereldwijd gevonden zijn.

5. Visgod-figuur duikt overal op

Op talloze uiteenlopende plekken ter wereld vindt men dezelfde symbolen en mythologische figuren terug bij de ‘verschillende’ culturen, uit verschillende tijdperken. Opvallend is de figuur van de bebaarde man met de vissenkop, schubbenhuid en vissenstaart die zowel in Babylonië, Centraal-Amerika, Afrika en Azië wordt afgebeeld, dan wel wordt beschreven. (9)

In een oude Mesopotamische mythe werd deze ambiguïstische figuur Oannes genoemd, en in een oud geschrift beschreven als: “Het hele lichaam van Oannes was als een vis; en had onder een vissenkop een ander hoofd, als ook voeten zoals een mens, samengevoegd met een vissenstaart…”(9)

In de Kalasasay-tempel onderdeel van het Tihuanaco-complex in Bolivia staat een beeld met de bijnaam ‘El Fraile’. Vanaf zijn middel draagt de figuur een kleed van visschubben, waarbij de afzonderlijke schubben uit rijen van kleine uiterst gestileerde vissenkop bestaan. Het lijkt erop dat dit het symbolische portret is van de visgod. Hij houdt tevens met beide handen een voorwerp vast, overeenkomstig met andere afbeeldingen van de vismensen, die elders op de wereld aangetroffen zijn. (9) Een ander beeld in Bolivia draagt een mand, die qua vorm erg lijkt op de mand die ook op de Mesopotamische reliëfs te zien is.

Een variatie op de Mesopotamische god die als half vis, half mens wordt afgebeeld, is de figuur die als half vogel, half mens wordt getoond. Opvallend genoeg zijn dergelijke beelden ook in Mexico en Ecuador gevonden. De mand en maiskolf die deze figuren vasthouden zijn opvallende details. Het beeld dat in Ecuador is gevonden is ook qua pose en kleding nagenoeg identiek aan het Mesopotamische beeld.

Beschavingen zijn beïnvloed door verloren gegane beschaving

Dit zijn natuurlijk maar een paar voorbeelden, maar zo zijn er veel meer opmerkelijke overeenkomsten te vinden. Maar hoe komt het dat er in verschillende delen van de wereld in de oude culturen steeds dezelfde symbolen werden gebruikt, dezelfde legendes werden verteld en dezelfde karakteristieke bouwwerken werden gemaakt? Terwijl er geen tekenen zijn van wederzijdse regionale beïnvloeding, of een geleidelijke evolutie van de culturele uitingen.

In zijn boek ‘Fingerprints of the Gods’ beschrijft Hancock ook andere voorbeelden, waarbij een beschaving uit het niets verschijnt, zonder de sporen van een geleidelijke evolutie van eenvoudige naar geraffineerde uitingen. Als hypothese oppert hij de derde-partij-theorie, een plausibele verklaring voor de plotselinge opkomst van ontwikkelde beschavingen, op talloze ver van elkaar afgelegen plekken op aarde. In het geval van de derde-partij-hypothese gaat men er vanuit dat de beschavingen in Centraal Amerika en rond het Midden-Oosten niet zonder invloed van buitenaf ontstaan zijn, maar hun cultuur hebben overgeleverd gekregen van een derde partij. Deze derde partij is een veel oudere, verloren vergane beschaving. (10)

De derde-partij-hypothese verklaart de overeenkomsten én fundamentele verschillen tussen het oude Egypte en het oude Mesopotamië, doordat beide beschavingen hun gemeenschappelijke erfgoed en cultuur overgeleverd zouden hebben gekregen van dezelfde verre voorouder. Is het in dat geval dan ook niet mogelijk dat dezelfde mysterieuze voorouder, dezelfde onzichtbare bron van invloed is geweest in Mexico en andere delen van Centraal-Amerika?

Geavanceerde beschaving is ten onder gegaan met wereldwijde rampspoed

Wie zou dan die derde partij, of die antieke verloren gegane beschaving zijn? Er zijn veel aanwijzingen dat het een beschaving betreft die tijdens de laatste ijstijd geleefd heeft en zo’n 12.800 jaar geleden ten onder is gegaan met de Grote Vloed. In dat geval zou het kleine aantal overlevenden zich elders op de wereld gevestigd hebben en geprobeerd hebben om hun cultuur (groten)deels voort te zetten.

Wie de boeken van Graham Hancock leest kan niet anders concluderen dat er veel meer waarheid in mythes zoals Atlantis of de Grote Vloed verscholen ligt, dan algemeen wordt aangenomen. Als we ervan uitgaan dat er lang voor de Soemerische beschaving nog een veel oudere en zeer geavanceerde beschaving, of meerdere beschavingen zijn geweest, zullen we de beschavingen die erna kwamen in een ander daglicht moeten zien. Hoe dan ook moet in dat geval de geschiedenis herzien worden.

Ella Ster* | bron: ellaster.nl

Voetnoten
1) Uit: Fingerprints of the Gods, door Graham Hancock. pag. 152; 2) pag. 178; 3) pag. 181; 4) pag. 182-183; 5) pag. 164; 6) pag. 166; 7) 156; 8) pag. 156; 9) pag. 85-87; 10) pag. 150-152

Meer lezen?

• Het Orion Stelsel en de Piramides van Gizeh
• Artefacts found in Bolivia and South America suggest an ancient Sumerian connection