Tussen hoop en Hopium 

Zijn de hoopvolle berichten over verzegelde aanklachten en arrestaties hoopgevend of Hopium? Volgens sceptici dat laatste. Maar wanneer slaat scepsis door naar cynisme? Is hoop niet ontzettend belangrijk voor het creëren van een nieuwe en betere wereld ? Of is het beter om sceptisch te zijn bij de creatie van die Nieuwe Wereld? Een nadere beschouwing.

Al jaren heb ik als doel om niet alleen de waarheid te ontrafelen en mijn lezers mee te nemen in mijn eigen zoekproces, maar ook om hoop te bieden op een positieve uitkomst in de transitie waar we als mensheid doorheen gaan. Veel berichten gaan over de Vrijheidsbeweging. Dit is in mijn ogen niet één door bovenaf aangestuurde groep, maar alle mensen en groepen tezamen die zich inspannen voor de bevrijding van de mensheid en het creëren van de Nieuwe Wereld.

In de Nieuwe Wereld is rijkdom evenredig verdeeld en kunnen de mensen in harmonie samen leven. Dat staat in schril contrast met de huidige wereld, die wordt gekenmerkt door schaarste, angst en onderdrukking. De Nieuwe Wereld is gebaseerd op overvloed, wederzijds respect, vrijheid, veiligheid én hoop.

Mijn overtuiging is dat deze nieuwe wereld binnen handbereik ligt. Er wordt door allerlei groepen keihard aan gewerkt en dat is de aanleiding om de hoopvolle berichten te delen die dat bevestigen. Het geeft de mens hoop en inspireert ze om actief aan deze transitie deel te nemen. Juist omdat we het samen moeten doen en iedereen daarbinnen zijn eigen, unieke rol mag vervullen.

Binnen de informatie-oorlog die nu in alle hevigheid is losgebarsten, spreken allerlei insiders elkaar tegen. De lezer blijft hierdoor vaak in verwarring achter. Ook binnen de alternatieve media staan standpunten soms lijnrecht tegenover elkaar. Dat leidt tot heftige discussies binnen de waarheidsbeweging. De ‘realisten’ en sceptici willen harde bewijzen, anders geloven ze de berichten niet. Naast het feit dat er wordt getwijfeld aan het waarheidsgehalte van de informatie, verwijten cynici dat deze hoopvolle berichten slechts ‘Hopium’ zijn.

Maar stel dat hoopvolle berichten juist een bemoediging zijn. Niet alleen om optimistisch te blijven, maar ook om zelf een actieve bijdrage te leveren aan positieve veranderingen. Stel dat cynisme vooral ontmoedigend werkt, waarbij men niet langer meer gelooft in grote veranderingen. Wat is de psychologische uitwerking van hoop, realisme en cynisme? Wat is eigenlijk het verschil tussen hoop en Hopium? Wat is het verschil tussen optimisme, realisme, scepsis en cynisme? Een aanleiding om deze termen eens onder de loep te nemen.

Het gevaar van Hopium

Hopium is een ander woord voor valse hoop. Het is een samenstelling van de woorden ‘hoop’ en ‘opium’. Degene die verslaafd is aan Hopium, wordt als het ware gedrogeerd, zodat men de realiteit niet meer ziet. Daarnaast zorgt opium ervoor dat de gedrogeerde passief en onverschillig tegenover zijn omgeving staat. Hopium maakt mensen passief, waarbij men zich afsluit voor (een deel van) de werkelijkheid. Het is de verslaving aan feel-good berichten die een passieve houding stimuleren. Hopium-berichten gaan daarom vaak over grote veranderingen door externe krachten en stimuleren om vooral zelf geen actie te ondernemen.

Dat laatste is denk ik, de essentie van Hopium. De onderliggende reden dat mensen geen actie ondernemen, is omdat men de kracht buiten zichzelf legt. Hopium is dus de projectie naar een kracht buiten jezelf die voor een positieve verandering moet zorgen. Die externe kracht kan bijvoorbeeld een sterk politiek leider zijn die alle problemen in de wereld moet oplossen. Of de buitenaardse Plejaden die ons komen redden en een paradijs op aarde verzorgen. Of een goddelijke interventie waarbij alleen de uitverkorenen gered worden van verdoemenis en armageddon.

Juist de ontkenning van de eigen innerlijke kracht om positieve invloed te hebben op het veranderingsproces, is een verbloemde vorm van moedeloosheid en apathie. We achten onszelf niet in staat om invloed uit te oefenen op een situatie, want dan moeten we zelf in actie komen. Het zijn negatieve overtuigingen die ertoe leiden dat we niet durven geloven dat we zélf die Nieuwe Wereld kunnen mee-creëren. Gedachtes als: “Wat kan ik er nou aan doen?” en “Daar ben ik niet machtig genoeg voor” voeren hierbij de boventoon.

Dus Hopium promoot het idee dat iemand of iets buiten onszelf de wereld zal verbeteren en aldus de mensheid zal bevrijden. Vanuit dit uitgangspunt wachten we op Trump, Putin, de Plejaden, Jezus, Ananda, of wie dan ook.  Gebaseerd op deze dogma’s nemen de Hopium-verslaafden een (oneindig) afwachtende houding aan, totdat de redding plaatsvindt.

En dat is in mijn ogen het grootste gevaar van Hopium. Niet zozeer dat de hoopgevende berichten mogelijk zijn gebaseerd op verkeerde aannames of valse informatie, maar dat je wordt aangespoord om apatisch te wachten op een kracht buiten jezelf.

Hoop en creatiekracht

Hoop is een wensbeeld van de toekomst dat realiteit zou kúnnen worden. Het is een gedachte en visualisatie over de toekomst en heeft de potentie dat het kan materialiseren. Hoop is, in tegenstelling tot valse hoop, altijd realistisch. Dat wil niet zeggen dat het wensbeeld per definitie uitkomt, maar het heeft wél de potentie om tot realisatie te komen.

De tegenstelling van hoop is niet wanhoop, maar moedeloosheid. Wanhoop is de staat waarin men geen uitweg ziet en is vaak het gevolg van een acute situatie. Als een negatieve situatie lang aanhoudt en men de hoop op verbetering verliest, wordt men moedeloos. Het tegenovergestelde van moedeloosheid is dus hoop en de moed erin houden. Hoop is dan ook vaak de drijvende kracht om te volharden en actief te blijven. Ook als het even tegenzit, zorgt hoop ervoor dat men blijft streven naar de verbetering die men voor ogen heeft.

Hoop kan passief zijn, zoals een wens, maar kan ook worden omgezet naar actie om de wens tot werkelijkheid te maken. Een wensbeeld is altijd de eerste stap naar de creatie van iets nieuws en beters. Zoals Deepak Chopra eens verwoordde: “gedachtes zijn de bouwstenen van het universum.” Wanneer een wens wordt omgezet naar een krachtig innerlijk besluit, is dat het begin van de creatie. Als deze gedachtekracht tevens wordt opgevolgd door actie, heeft dat een versterkte energetische uitwerking. De kosmische wet van aantrekking zorgt dan dat de creatiekracht wordt ondersteund. In het creatieproces van gedachten naar realisatie, zorgen allerlei ‘toevalligheden’ ervoor dat het oorspronkelijke wensbeeld wordt ondersteund en zich gaandeweg zal manifesteren. Dat is scheppingskracht.

Wanneer het wensbeeld een moeilijk te bereiken ideaal is, kan men ook tegenwerking ervaren. Hoop op een positieve uitkomst zorgt ervoor dat de mens de moed erin houdt en volhardt in de realisatie van het ideaal.

Optimisme versus realisme

Hoop is onderdeel van optimisme, waarbij je gelooft in het beste en de zaken vanuit een gunstig perspectief bekijkt. Een optimist vertrouwt daarbij niet alleen op ondersteunende, externe krachten, maar vertrouwt vooral op de kracht in zichzelf. De optimist gaat uit van de positieve uitkomst, zonder de garantie dat dit doel behaald wordt. De optimist heeft ook geen bewijzen nodig dat die positieve uitkomst reëel is. Optimisme is gebaseerd op vertrouwen.

De realist heeft vooral oog voor feiten. Of iets mogelijk is, moet eerst worden bewezen. Daarbij worden onpraktische en visionaire ideeën verworpen. De realist gaat vooral uit van de wereld zoals die nu is. Niet vanuit de wereld zoals die kan worden. Een realist roept bij menig visionair ideaalbeeld uit: “Dat is niet realistisch.” Hij gaat er bij voorbaat vanuit dat er geen geld voor beschikbaar komt, of dat een wereld zonder geld niet mogelijk is. Zo hoorde ik laatst een econoom claimen dat kapitalisme het enige realistische, economische model is. Alsof een ander model niet eens denkbaar is en alles al is uitgeprobeerd.

Een realist heeft dus moeite om te kijken voorbij hetgeen dat al bestaat of ooit heeft bestaan. De creatie van iets totaal nieuws is lastig voor hem omdat het nog nooit is ‘bewezen’. Wanneer je dus uitgaat van bewezen feiten en de huidige realiteit, is er maar heel weinig ruimte voor de creatie van een betere en volstrekt andere wereld.

Een realist is echter geen pessimist die de toekomst per definitie somber inziet. Hij probeert er binnen de huidige realiteit slechts het beste van te maken. De realist legt zich in grote lijnen neer bij de regels en kaders die in die binnen de bestaande realiteit gelden en is niet geneigd om grensoverschrijdend te werk te gaan. Dat is namelijk de rol van de visionair, de idealist, de activist, de eenzame gek, het buitenbeentje, of de dwaas. Die laat zich niet afschrikken door de gevaren die gepaard gaan bij het overschrijden of oprekken van grenzen. Kijk naar de mensen die in de geschiedenis de drijvende kracht waren van grote veranderingen of nieuwe inzichten. Deze mensen werden door hun tijdgenoten maar al te vaak voor gek verklaard.

“Een ode aan de gekken, de lastpakken, de buitenbeentjes, de ronde pinnen in de vierkante gaten (…) Degene die dingen anders zien, niet van regels houden, geen respect voor de status quo hebben. Hen kun je citeren, je kunt met ze van mening verschillen, je kunt ze ophemelen, of kwaad over ze spreken, maar het enige dat je niet kunt doen is ze negeren, want zij veranderen dingen. Ze duwen het menselijk ras vooruit. En terwijl sommigen hen zien als de gekken, zien wij genieën, want de mensen die gek genoeg zijn om te denken dat ze de wereld kunnen veranderen, zijn ook degene die dat doen. Waarom? Omdat ze hun voorstellingsvermogen gebruiken en zichzelf geen beperkingen opleggen.

Thomas Williams | Thruth, Honor & Intergity show 22 december 2016

Scepsis kan aanzetten tot verder onderzoek

Het denken buiten kaders zorgt dat je open staat voor nieuwe inzichten en mogelijkheden. Scepsis zorgt voor een kritische blik, maar biedt — in tegenstelling tot realisme — ook ruimte voor mogelijkheden buiten het referentiekader. Als men sceptisch is, neemt men per definitie niets vanzelfsprekend voor waarheid aan. Daar waar de realist concludeert: “Het is nu eenmaal zo,” vraagt de scepticus zich af: “Is dat wel zo?”

De sceptcus gaat op onderzoek uit. Hij trekt vooraf nog geen conclusies en gaat onbevooroordeeld te werk. Hij zoekt bewijzen en verklaringen om op basis van feiten een bepaald idee of stelling ófwel te bevestigen ófwel te verwerpen.

Het is daarom prima dat lezers sceptisch zijn over hetgeen ik schrijf op basis van mijn eigen onderzoek. Als men bereid is in alle openheid te onderzoeken hoe het ‘werkelijk’ zit zal ik dat alleen maar aanmoedigen. Als men zelf onderzoek verricht door onbevooroordeeld en op basis van feiten en solide verklaringen tot een andere conclusie komt, is dat alleen maar een verrijking van de gemeenschappelijke kennis. Daardoor wordt de waarheid verder ontrafeld, of wordt ten minste een alternatief standpunt gedeeld.

Mensen zijn geïnfecteerd door cynisme

Scepsis kan ook omslaan naar cynisme. Dan is er sprake van een cynische en verwijtende ondertoon. In dat geval wordt de spot gedreven met degen die de informatie naar buiten brengt of soms zelfs met de gehele mensheid. Een willekeurige reactie onder een recent artikel: “Ik vind het verbazend dat zoveel lezers dit nieuws zomaar geloven. Geen wonder dat de Cabal al die tijd heeft kunnen heersen (en dat nog steeds doet) je kunt de domme massa alles wijsmaken, ze vragen er zelfs om.”

Een cynicus gelooft niet dat een situatie kan worden veranderd. Er is gebrek aan vertrouwen en hij gelooft niet in de oprechtheid of goede bedoelingen van mensen. In wezen is ook cynisme een vorm van moedeloosheid. Het is het gebrek aan hoop. Hoop op verbetering. Hoop dat het goede kan overwinnen over het kwaad. Hoop dat er een Nieuwe Wereld mogelijk is. Daarom gelooft de cynicus eigenlijk niet in een nieuwe wereld, of in massa-arrestaties van de Cabal. Hij denkt dat de mensheid niet krachtig genoeg is om dit te beïnvloeden.

Hoop is essentieel bij de creatie van de Nieuwe Wereld

Stel dat morgen de hele Cabal gearresteerd wordt. Dan moet er nog steeds veel werk worden gedaan om de Nieuwe Wereld te creëren. Hoe graag we ook gerechtigheid willen en bepaalde criminele figuren achter slot en grendel, ook veel systemen waarmee we nu leven deugen niet. Het is onze verantwoordelijkheid om gezamenlijk een duurzame, vreedzame en rechtvaardige wereld te maken. Deze Nieuwe Wereld wordt niet gecreëerd door de cynici en realisten. De Nieuwe Wereld wordt gecreëerd door de optimisten, de dromers, de idealisten en visionairs. Hoop is daarbij hun drijvende kracht.

Het allerbelangrijkste is dat we zelf actief deelnemen aan het transitieproces. Vraag jezelf af: “Wat kan ik doen? Wat kan ik bijdragen? Wat moet er anders? Waar moet ik mee stoppen?” Er zijn miljoenen mogelijkheden en alles is waardevol, zolang dingen maar met de juiste intentie worden gedaan.

Als we er zelf naar streven om bij te dragen aan de Nieuwe Wereld, worden we ook minder uit het veld geslagen wanneer een hoopvol bericht niet blijkt te kloppen. Dan zijn we niet alleen maar een speelbal in de (des)informatie-oorlog, maar nemen zelf de regie om de wereld (binnen onze invloedssfeer) te veranderen. Als we ons realiseren dat we zelfs alleen met onze gedachtekracht invloed kunnen uitoefenen op de wereld om ons heen, worden we plotseling krachtige spelers op het geopolitieke toneel.

Valse informatie, tegenstrijdige berichten en zelfs Hopium zijn niet het grootste probleem. Het grootste probleem is het gebrek aan hoop. Verlies nooit hoop, want hoop is onze enige kans op een betere wereld.

Ella Ster* | bron: ellaster.nl

Artikelen door mij geschreven mogen alleen 1:1 elders gepubliceerd worden mits de auteur Ella Ster* duidelijk bovenaan of onderaan het artikel staat vermeld. Daarnaast moet er onderaan de vermelding staan: “Bron: www.ellaster.nl”

Lees ook:

> “Gebruik je scheppingskracht” voor beginners
> Liefdeloosheid creëert dood. Liefde creëert leven